JOANNA KALINOWSKA

JOANNA KALINOWSKA

***

living is all that is left for me

my childhood

I wake up looking at another sunrise

the day greets me

carrying new things that I discover during my life-trip

my childhood and my elderly age

will always be like a cloud of dreams

I walk because the world is moving around me

and if I don’t move

I get off on the other side of the moon

where nothing is seen

I walk because I want to go on

because it means reading and writing,

walking means to study life,

it means to understand the world

because dreams are going on

when I have walked sufficiently

so that I can stop

I will turn back and look at

that elderly child

I walked within things,

within things that around me, come towards me

then I’ll know that those who are like me,

like us, have wings

which lead us always above the clouds of reality

and in that part of space they move freely

where dreams become beautiful

and can be touched

***

żyję tym, co pozostało

z ducha mego dzieciństwa

budzę się widząc na nowo słońce

poranek mnie wita

pozwalając na nowe odkrycia w podróży

ja tylko trochę urosłam

i będę zawsze tą chmurką marzeń

podążam naprzód, ponieważ świat się kręci

i jeśli zostanę bez ruchu

znajdę się po ciemnej stronie księżyca

gdzie nie można dostrzec niczego

idę, ponieważ chcę zdążyć

albowiem iść naprzód oznacza czytać i pisać

studiować życie i rozumieć świat

wychodząc na spotkanie nadbiegającym marzenieniom

a kiedy już się nawędruję wystarczająco

by móc się zatrzymać

odwrócę się i dostrzegę,

że to ja jestem tą dziewczynką

zdążałam w głąb sensu poznania

spraw, które wychodziły mi naprzeciw

i dlatego wiem, że ci co są jak ja,

jak my, mają skrzydła

które unoszą ich ponad obłoki rzeczywistości

wzbijając się w ten obszar nieba

gdzie wszystkie sny są piękne

i można ich dotknąć

***

TRANSLATED BY: DEBORAH VASCO

THE WALL

There is the wall...it is...

in front of you like a closed window

the picture on the right is of your mother when she was young

with a smile and a look like that of a frightened deer

that seems to be similar to our daughter’s smile

flowers are on the windowsill where there’s a little elf statue bought in Ireland

it was our honeymoon and every day I woke up with kisses

life seemed to be a wonderful journey hand in hand

it is obvious that the wall exists...there is

as I sometimes do, you look at it without seeing it

but I have got a heart that has never stopped loving you

don’t act as if nothing happened, don’t ignore me like this

kill this silence before it is too late

a silence that has a magnetic field of force

a ray of extension that would turn the sound pale

get angry...speak up...shout...shout

I am here, in front of you, why can’t you hear me?

look at my eyes, don’t you see me, love,

you don’t  see me anymore?

give me passion...give me anger...give me jealousy

give me a reaction, anyone, but give me one

I am shouting, you are silent,

your eyes are lost and your mouth is sewn up

silence...

out of the window the rain frightens to the blades of grass

flower’s corollas shake...a teardrop...

I close my eyes...

silence...I disappear...

only a white wall remains...

***

Ściana

ściana po prostu jest… zwyczajnie…

naprzeciw ciebie i ma zamknięte okno

po prawej fotografia twojej matki jako młodej dziewczyny

ze spojrzeniem i uśmiechem spłoszonej łani

który tak bardzo przypomina uśmiech naszej córki

na parapecie stoją kwiaty i statuetka elfa kupiona w Irlandii

to był nasz miesiąc miodowy i budziłeś mnie pocałunkami

zdawało się, że zaczynamy podróż życia trzymając się za ręce

jasne, że ściana jest, istnieje jak i ja

czasami zatrzymasz na niej niewidzące spojrzenie

lecz ja, ja mam serce, które nigdy nie przestało cię kochać

nie udawaj, że nic się nie stało,

nie ignoruj mnie w ten sposób

zabij tę ciszę zanim ona nas wykończy

to milczenie, które ma siłę magnetycznie niszczącą

i promień rażenia tłumiący każdy dźwięk

rozgniewaj się...podnieś głos..krzycz...wołaj

jestem tutaj, naprzeciw ciebie,

jak możesz mnie nie słyszeć?

popatrz mi w oczy, nie widzisz mnie,

kochanie, już mnie nie dostrzegasz?

okaż namiętność... złość.. zazdrość…

jakąkolwiek reakcję, lecz mi ją okaż

ja krzyczę a ty milczysz

z niewidzącymi oczyma i zamkniętymi ustami

cisza...

za oknem deszcz ogłusza nitki traw

wznoszą się główki kwiatów...i tylko jedna łza

zamykam oczy...cisza...zanikam...

zostaje tylko biała ściana

TRANSLATED BY: DEBORAH VASCO

MICROCOSM

in a glass filled my image reversed

I see my body, the heart, the palm of the hand

an imperfect instrument of the perfect inventor

I'm a sentient being ...

I exist ...

and I'm trying to understand him

I am observing the world as the work

in which he expressed his thought

I admire the sky and rocks

and the birds flying

I see moss growing on stone

and the laborious ants on it

breath by taking in the elements of hope

because I know I am

a link in the chain

and I see the continuation of the eternal cycle of life

the most difficult journeys are those

that we hold inside ourselves

the miracle of creation is in every cell,

in each droplet of blood

which includes the entire cosmos

I look at my reflection

trying to make an encrypted reply

to all queries from the creation of the world to the present day

and I know that I am the answer

because they govern me with the same rights

which allows you to circulate in space giant galaxies

in me that I am a tiny seed,

revives the divine potential

because I am an example

of the power of my creator

***

Mikrokosmos

w wypełnionej szklance mój odwrócony obraz

widzę moje ciało, pulsujące serce, palce dłoni

niedoskonałe narzędzie doskonałego wynalazcy

jestem istotą rozumną...

istnieję...

i usiłuję go pojąć

obserwując świat jako dzieło

którym wyraził swą myśl

podziwiam niebo i skały

i przelatujące ptaki

widzę mech porastający głazy

i pracowite mrówki na nim

wydychając z siebie pierwiastki nadziei

ponieważ wiem,

że jestem komórką łańcucha tworzenia

i widzę odwieczną kontynuację cyklu życia

najtrudniejsze podróże to te,

które odbywamy w głąb siebie

cud stworzenia jest w każdej komórce,

w każdej kropelce krwi

która zawiera w sobie cały kosmos

patrzę na moje odbicie

próbując dostrzec zaszyfrowaną odpowiedź

na wszystkie zapytania od stworzenia świata po dzień dzisiejszy

i wiem, że to ja jestem tą odpowiedzią

ponieważ rządzą mną te same prawa

które pozwalają krążyć w kosmosie olbrzymim galaktykom

we mnie, co jestem maleńkim ziarenkiem,

odradza się cały boski potencjał

ponieważ jestem przykładem

mocy mojego stwórcy

JOANNA KALINOWSKA,

TARANTO, ITALY

JOANNA KALINOWSKA, born in Elbląg, Poland, her father was an officer of the Polish army and her mother was a bookkeeper. She studied pedagogy at Opole, Poland. She lives and works in Taranto, Italy. She is  teacher, poet, translator also the founder and president of the Association “Amici Italia-Polonia”. She is an organizer of cultural events and tries to develop intercultural exchanges. She writes in Polish and Italian, loving both countries and in this way she expresses feelings and thoughts in both languages. Her book “Ascoltando Azzurro –Wsłuchana w błękit” was written so that people who speak different languages can express the same feelings. The other bilingual volume, "Badź pozdrowiony dniu – Benvenuto giorno" is a statement of life. She is one of the literary review collaborators “La Vallisa” which has been published in Bari (Italy) for more than thirty years. He has collaborated on the release of various anthologies. Her poems have been translated into English, Russian and Belarusian. Joanna Kalinowska, urodzona w Elblągu, Polska, jej ojciec był oficerem polskiej armii a matka księgową. Ukończyła pedagogikę w Opolu. Mieszka i pracuje w Tarencie, we Włoszech. Jest nauczycielką, poetką, tłumaczką, a także założycielką i przewodniczącą stowarzyszenia „Amici Italia-Polonia”. Jest organizatorką wielu imprez kulturalnych i stara się rozwijać wymianę międzykulturową. Pisze po polsku i po włosku, kocha oba kraje i w ten sposób wyraża swoje uczucia w obu językach. Jej książka “Ascoltando Azzurro – Wsłuchana w błękit” została napisana z myślą o tym, by pokazać, że ludzie, nawet jeśli mówią różnymi językami, mają takie samemyśli i uczucia. Następny dwujęzyczny tomik, "Badź pozdrowiony dniu – Benvenuto giorno" jest pochwałą życia. Jest współpracownikiem czasopisma “La Vallisa”, które od ponad trzydziestu lat ukazuje się w Bari, we Włoszech. Jej wiersze zostały przetłumaczone na angielski, rosyjski i białoruski.