MILTIADIS NTOVAS

 

Stars

 

Peace of the giants, Peace of the gods, the sacrifices of Absolute Redemption.

 

The moon laughed ecstatically, at the angry signals and Stars in Need.

 

The Smile of Youth, of the Soul, of a life of thrills and seven Universes.

 

The magic well sends kisses, to the starless remembrances and to the daughter of the tears.

 

An incense with a rising of cries, In peace-bearing shapes of Immaculate supplication.

 

Song of the Fairies at Dawn, sacrifice of the Unspeakable with the forty slaves.

 

Petrified the holy candle of the temple and the steps of Heaven, bloody stalks.

 

The silence is a note of a sight that the Hours of the journey command.

 

The journey of Odysseus and the Mind, for an Ithaca that cried in the Land of

 

Wedding proposals.

 

Goddess of the altar of haystacks! They smile and hope for light without blemish.

 

Earthly are the deviations of God, earthly are the spears of the seventeen angels.

 

Angels that cut lightning against the weeping winds of wars.

 

Silent are the signs of the times, which the images incense with bloody bay leaves.

 

Peace's enchanted breath, a touch of purity, with the children's eyes.

 

The winters of waxy grasses, but the dreams are not lost and the immaculate grow strong.

 

They grow with innocence and innocence's fury, with justice's pikes and Athena's cloak.

 

The Star is clothed in the willow, a divine breath to the ends of the earth and beyond.

 

Petitioner of the wounded ocean, Wizard of debate, Priam lost.

 

Intoxicated Peace with Souls, the temple priestess projects with tears.

 

She raises the aberrations of yesterday, in the stars of meetings, with gifts from Persia.

 

Infinite with the wine of the stone, holy are the spears of the world.

 

A smile from the mountains on the elm, a sad desolation of angels in the well.

 

Well with witchcraft's rage, where Mars fights, lonely, and hopes!

 

Pikes spoke to me suddenly, Sacred creation incensed with suns of Love.

 

Love and Peace embraced, the dreams of exaltation, Earthly water nymphs dreams.

 

Of water nymphs and Souls all kissing, of a life with white shapes and a projection to the stars!

 

Translated In To English By Xanthi Hondrou-Hill

 

Άστρα

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

 

Ειρήνη των γιγάντων, Ειρήνη των θεών, οι θυμιές της Απόλυτης λύτρωσης. Γέλασε το φεγγάρι εκστατικά, στα θυμωμένα σήμαντρα και στ’ Άστρα της Ανάγκης. Χαμόγελο η Νιότη και Ψυχή, μιας ζήσης συγκινήσεων και των επτά Συμπάντων. Πηγάδι μαγικό στέλνει φιλιά, στ’ Άναστρου τα ενθυμήματα και στων δακρύων την κόρη. Θυμίαμα με ύψωμα κραυγών, σ’ ειρηνοφόρα σχήματα Άρρητης ικεσίας. Τραγούδι των Νεράιδων την Αυγή, θυσίασμα τ’ Ανείπωτου με τους σαράντα σκλάβους. Πέτρινο τ’ αγιοκέρι του ναού και τ’ Ουρανού τα βήματα, αιμάτινες σταλίδες. Σημείωμα μιας όψης η σιγή, πλάσης που διαφεντεύουνε οι Ώρες στο ταξίδι. Ταξίδι τ’ Οδυσσέα και του Νου, για μια Ιθάκη, που ‘κλάψε στη Χώρα των Μνηστήρων. Θέαινες στου βωμού τη θημωνιά! Χαμογελούν κι ελπίζουνε για φως δίχως ψεγάδι. Γήινες οι αποκλίσεις του Θεού, γήινα και τα δόρατα των δεκαεπτά αγγέλων. Αγγέλων που κομίζουν αστραπή, ενάντια στο δακρύβρεχτο αγέρι των πολέμων. Άλαλα τα σημάδια των καιρών, που οι εικόνες θυμιατίζουνε με δάφνες ματωμένες. Ειρήνης μαγεμένη αναπνοή, άγγιγμα είν’ της λευκότητας, με των παιδιών τα μάτια. Κέρινων χλαλοών τα χειμαδιά, μα τα όνειρα δε χάνονται και άσπιλα αντρειεύουν. Αντρειεύουν μ’ αθωότητας πυγμή, δικαιοσύνης σάρισα και Αθηνάς χλαμύδα. Ντύθηκε το Αστέρι την ιτιά, θεία πνοή στα πέρατα στα γήινα και τα ξένα. Ικέτης λαβωμένου Ωκεανού, Μάγος των συζητήσεων, ο Πρίαμος που εχάθη. Μέθυσε η Ειρήνη με Ψυχές, ναού η πρωθιέρεια προβάλλει με το δάκρυ. Υψώνει τ’ ατοπήματα του Χθες, στ’ άστρα των συναντήσεων, με δώρα απ’ την Περσία. Άπειρο με της πέτρας το κρασί, αγίασμα είν’ στα δόρατα τα κοσμοξακουσμένα. Χαμόγελο απ’ τα όρη στη φτελιά, θλιμμένη απογύμνωση αγγέλων στο πηγάδι. Πηγάδι με μαγείας την οργή, όπου τον Άρη μάχεται, μοναχικό, κι ελπίζει! Σάρισες μου μιλήσαν ξαφνικά, πλάση ιερή θυμιάτισαν με ήλιους της Αγάπης. Αγάπης και Ειρήνης αγκαλιά, τα ονείρατα της ύψωσης, γήινων Νηρήιδων. Νηρήιδων και Ψυχών όλο φιλιά, μιας ζήσης άσπρα σχήματα με παραγάδι στ’ άστρα!

 

Prayers

 

Peaceful faces, laughing angels, of a Soul out of a Dream’s redemption.

 

Light was born in the lightning, indescribable smile in the immaculate moon.

 

Moon that made the apple tree bleed, in the Absolute's beacons and in the forty slaves.

 

Incense and wild wind speaks in the creations memories all of the seven angels.

 

The waxen divergences of the shadows, the silent tweets of the weeping nightingales.

 

They weep and weep for the children, for the poor, sad and in need of Peace swallows.

 

Note the dazzle in silence, synapses of emotion, which were loved by the Star.

 

Star angry, visceral, where the heroes cut his triumphal arch of the world.

 

There were the cries of the Lying Mind, the war-calls of the temple of the of the dishonored.

 

Undead fires send kisses, swaying in the Universes of the second Need.

 

Remembrances of Troy and choruses, set up a sloppy dance with Goddesses as Hours.

 

Petrified is the wine of Peace, where it intoxicates our suns, with arias of love.

 

Meeting dreams in the shade, with earthly chalices, of the Liar Wind.

 

The children of the seagulls have met in the ocean's far reaches of the world.

 

Bitter gleams of bitter glimmerings, in the footsteps of the Universe of memory.

 

The hope of mortals is a speck, a power that dreams with Eden's weeping.

 

Tears of mothers' souls, messages of pikes in the magic well.

 

Songs of Peace is life, with God's shapes, in the stars journey.

 

The Muses laughed in chorus, in the light of redemption, hidden by the Ogygia.

 

Lifeboat is faith in life, with Odysseus, who cried a blessed curse.

 

The Muses awoke the god, whose greedy wraths, greedy throws of divine wrath speak against him.

 

They talk back with cries of converse, and the singing limbs that raise the holy shrine of Peace.

 

Peace's cloak is joy, and Love's absolute monument from Styx.

 

Cloud my Soul, in silence, and tree of remembrance with its white spear.

 

Spear of the deceased goddesses, traveling to Infinity, prayers to the Arch!

 

Translated In To English By Xanthi Hondrou-Hill

 

Δεήσεις

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

 

Ειρηνοφόρες όψεις, αγγέλων που γελούν, μιας Ψυχής του Ονείρου η λύτρωση. Γεννήθηκε το φως στην αστραπή, χαμόγελο απερίγραπτο στ’ Άσπιλου το φεγγάρι. Φεγγάρι που εμάτωσε η μηλιά, στα σήμαντρα τ’ Απόλυτου και στους σαράντα σκλάβους. Θυμίαμα κι αγέρι ομιλεί, στης πλάσης τα ενθυμήματα και των επτά αγγέλων. Κέρινες οι αποκλίσεις των σκιών, άλαλα τιτιβίσματα των αηδονιών που κλαίνε. Κλαίνε κι οδύρονται για τα παιδιά, για της Ειρήνης τ’ άπορα θλιμμένα χελιδόνια. Σημείωμα το θάμβος στη σιγή, συνάξεων της συγκίνησης, που αγάπησε τ’ Αστέρι. Αστέρι θυμωμένο, σπλαχνικό, όπου κομίζουν οι ήρωες Αψίδα ατού του Κόσμου. Ηκούσθησαν ιαχές του Ψεύτη Νου, πολεμικά κελεύσματα ναού τ’ ατιμασμένου. Απέθαντες φωτιές στέλνουν φιλιά, λικνίζονται στα Σύμπαντα της δεύτερης Ανάγκης. Θυμίσεις απ’ την Τροία και χοές, στήσαν χορό ατημέλητο, με θέαινες τις Ώρες. Πέτρινο της Ειρήνης το κρασί, όπου μεθάει τους ήλιους μας, με άριες της Αγάπης. Συνάντηση ονείρων στη σκιά, με χλαλοές τις γήινες, του Ψεύτη του Αγέρα. Αντάμωσαν των γλάρων τα παιδιά, σ’ Ωκεανού τα πέρατα, τα κοσμοξακουσμένα. Αντάμωσαν πικρές αναλαμπές, στα βήματα τ’ αγέρωχα του Σύμπαντος της μνήμης. Ψεγάδι η ελπίδα των θνητών, δύναμη που ονειρεύεται με της Εδέμ το κλάμα. Δάκρυα των μανάδων οι ψυχές, μηνύματα της σάρισας στο μαγικό πηγάδι. Τραγούδισμα Ειρήνης η ζωή, με του Θεού τα σχήματα, στων άστρων το ταξίδι. Γελάσανε οι Μούσες εν χορώ, στο φως της απολύτρωσης, που κρύβει η Ωγυγία. Σχεδία είναι η πίστη στη ζωή, με τ’ Οδυσσέα, που έκλαψε κατάρα ευλογημένη. Ξυπνήσανε οι Μούσες το θεό, που άπληστα οργής πετάγματα θεϊκά του αντιμιλούνε. Αντιμιλούνε με κραυγές συνομιλούν, τις έναρθρες που υψώνουνε Ειρήνης τ’ αγιοκέρι. Μανδύας της Ειρήνης η χαρά, και η Αγάπη απόλυτο μνημείο από τη Στύγα. Σύννεφο η Ψυχή μου, στη σιγή, και δέντρο της ανάμνησης με το λευκό το δόρυ. Δόρυ των απεθάντων θεαινών, ταξίδεμα στο Άπειρο, δεήσεων της Αψίδας!

 

Peace-Bearers

 

Stars the Peacemakers, of the earthly gods, smiling incense and all- pure exaltation.

 

Laughter of the Evening Star in the shadow, Peace in the shape of redemption.

 

Petrified the sign of May, petrified the equation of the twelve masters.

 

The souls of dreams are drunk with the stumbling of hope and magic wιind.

 

High is the talking sun, with unutterable quotations from Babylon.

 

Note the words in chorus, with angels incense the journey of peace. Journey to the temple of Humanity in the raft which made the thief Odysseus.

 

The nightingale's song with nightingale's light was heard and the Muse of Poetry.

 

Love is exaltation and fire, hate is poison, Peace is pride!

 

I heard the cry of God, through the cypress of innocence white.

 

Clothed in hope Heaven, and tears from Hell, that are watering the dreams.

 

The faces of mothers laugh, in the light of thrills speaking with elves.

 

Eden of quests is life, of dreamy meeting, a journey that weeps.

 

Forest responses are silent, with sloppy steps build the Fairies a dance.

 

Voiceless images of mortals, with hermit's laughter in Time's Ithaca.

 

An immaculate wandering from the Earth, the lightning that ignites signals and definitions.

 

They define the blue river, which the pike begs and the Styx baptizes.

 

A wild river of two breaths and eternal discussions with the forty slaves.

 

The slaves who strive for light, for dreams from the far reaches of the world's Ocean of black.

 

The well of silence is talking back, in the théane of the castles' fall of the castles of death.

 

The well of silence is talking back, in the fall of the goddesses castles of the castles of death.

 

A well that is a dreamy building, with a waxen forgiveness of desecrations uneven.

 

Memories and remembrance fires, with the sorrowful pike they seek a flaw.

 

The forms of the aged are silent, silent the dreams of those who are lost.

 

Children's white wings from the elm, objecting to war, with tearful eyes. The angel's sign, two cries, and a gentle meeting in the castles of Peace! In the castles of Peace and Mind, where Man rises to a Saint Santa Claus in the stars!

 

Translated In To English By Xanthi Hondrou-Hill

 

Ειρηνοφόρα

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

 

Άστρα τα Ειρηνοφόρα, των γήινων θεών, χαμογέλου θυμίαμα και πανίερη ύψωση. Γέλιο τ’ Αποσπερίτη στη σκιά, η Ειρήνη με το σχήμα της λύτρωσης. Πέτρινο το σημάδι του Μαγιού, πέτρινη και η εξίσωση των δώδεκα αφεντάδων. Μέθυσαν των ονείρων οι ψυχές, μ’ ελπίδας τ’ ατοπήματα και μαγικό αγέρι. Ύψωμα είν’ ο ήλιος που ομιλεί, με άρρητα αποφθέγματα από τη Βαβυλώνα. Σημείωμα οι λέξεις εν χορώ, μ’ αγγέλους θυμιατίζουνε Ειρήνης το ταξίδι. Ταξίδι στο ναό της Ανθρωπιάς, με τη σχεδία που έφτιαξε ο κλέφτης Οδυσσέας. Κελάηδισμα με φως των αηδονιών, ηκούσθη και εθάμβωσε της Ποίησης τη Μούσα. Ύψωμα η Αγάπη και φωτιά, το μίσος δηλητήριο, καύχημα η Ειρήνη! Αντίκρισα το κλάμα του Θεού, μέσα απ’ της αθωότητας το κυπαρίσσι τ’ άσπρο. Ντύθηκε η ελπίδα Ουρανό, και δάκρυα από την Κόλαση, που τα όνειρα ποτίζουν. Μανάδων τα προσώπατα γελούν, στο φως των συγκινήσεων με ξωτικά μιλάνε. Εδέμ αναζητήσεων η ζωή, ονειρικής συνάντησης, οδοιπορία που κλαίει. Δάσους οι αποκρίσεις σιωπούν, με βήματα ατημέλητα στήσαν χορό οι Νεράιδες. Άλαλες οι εικόνες των θνητών, με ερημίτη γέλωτες στου Χρόνου την Ιθάκη. Άσπιλη περιπλάνηση απ’ τη Γη, της αστραπής που σήμαντρα εφλέγονται κι ορίζουν. Ορίζουν το γαλάζιο ποταμό, που ικετεύει η σάρισα κι η Στύγα τον βαφτίζει. Αγέρωχο ποτάμι δυο πνοών κι αιώνιων συζητήσεων με τους σαράντα σκλάβους. Τους σκλάβους που αγωνίζονται για φως, για όνειρα απ’ τα πέρατα τ’ Ωκεανού του μαύρου. Πηγάδι της σιγής αντιμιλά, στις θέαινες της άλωσης των κάστρων του θανάτου. Πηγάδι που είναι κτίσμα ονειρικό, με βεβηλώσεων άνισων το κέρινο συχώριο. Θυμίσεις κι ενθυμήματα φωτιές, με τη θλιμμένη σάρισα γυρεύουνε ψεγάδι. Άλαλες των γερόντων οι μορφές, σιωπηλά είν’ τα όνειρα εκείνων, που χαθήκαν. Παιδιών λευκό αγέρι απ’ τη φτελιά, αντίρρηση στον πόλεμο, με δακρυσμένα μάτια. Αγγέλων το σημάδι, δυο κραυγές, κι ευγενική συνάντηση στα κάστρα της Ειρήνης! Στα κάστρα της Ειρήνης και του Νου, που ο Άνθρωπος υψώνεται Άγιος Βασίλης στ’ άστρα!

 

MILTIADIS  NTOVAS

 

MILTIADIS NTOVAS  or  Dovas  was  born  in  Ioannina  of  the  Greece  in  1972.  He      studied Philosophy and Pedagogy and  is  a  PhD  of  Philosophy  at  the University  of  Ioannina.  He works as  an  Professor.  He  co-write  essays,  fairy tales  and  five  thousand  poems,    ten thousand  haiku  and  tristiches  and  two  epics.  He published nine  poetry  collections  and  one  scientific  study.