SHERIFE ALLKO

 

 

The Path Of Trying

 

When the whole world is trapped in despair.

She felt a magical prelude under her skin.

Sand and pebbles were placed under her innocent feet.

Her charm and style did not help her reach the top.

 

The flower in the eyes of the world seemed ugly.

Although she shed all her petals.

Her heart was filled with lifeless pebbles.

She survived the times with her colors.

 

She was caressed with silence, even though she was lifeless.

She felt the prelude of time,

through her tissues.

Her blood was flowing through the sky,

without any destination...

 

She still feels the prelude, through her disheveled hair.

She ran and ran, towards the runner's track.

Maybe it's a shiny road

 

UDHA E MUNDIMIT

 

Kur e gjithë bota ështē futur në kurthin e dëshpërimit .

Ajo ndiente prelud magjik nën lëkurë

Rërë e guralecë vendosën nën këmbët e pafaj,

Sharmi dhe stili i saj nuk ndihmuan të arrinte majat.

 

Lulja në sytë e botës dukej e shëmtuar

Paçka se ajo derdhi të gjitha petalet e saj.

Zemrën ia mbushën me guralecë të pajetē

Mbijetoi kohërave me ngjyrat e saj.

 

U përkëdhel me heshtjen,edhe pse si e pajetē.

E ndjente preludin e kohës,

nēpër inde

Gjaku i saj bridhte nëpër qiell,

pa asnjë destinacion ...

 

Ende e ndjen preludin, nëpër flokët e shpupurisur

Ajo rend e rend, për në pistën e vrapuesit.

Mbase është një rrugë me shkëlqim

 

Silent Promises

 

The universe floats in a hazy space.

 The earth flies on its orbit, it cannot stop

"Human arrogance makes time capricious.

 

There are no more stations to land.

The world, a silent compass of my steps.

In our gaze, the days bloom with difficulty.

The history of time, others will write, in my cold nights.

 

Perhaps you think they are silent promises, in oblivion,

No, we are between yesterday and the future,

regenerating generations in our presence.

They are the echoes of new centuries,

that never fade,

but sow the hope of the future.

 

The world, cannot sit and sleep, in silent promises.

The wind of beauty,

of renewal will blow on flower petals never opened,

The waves of the seas and oceans,

will be witnesses of the romantic time,

under the sky of inflamed horizons.

 

Maybe one day you will remember me,

but not as alive,

But as an old monkey of the past,

Embalmed on the clay mud,

With silent promises, like a predecessor.

 

Premtime të heshtura

 

Universi noton në një hapësirë të mjegulluar.

 Toka fluturon mbi orbitën e saj ,nuk mund të ndalet

"Arroganca njerëzore e bën kohën tekanjoze.

 

Nuk ka më stacione qëndrimi për të zbritur.

Bota,një busull e heshtur e hapave të mi.

Në shikimin tonë ditët lulëzojnë me zor.

Historinë e kohës, të tjerë do ta shkruajnë,

në netët e mia të ftohta.

 

Ndoshta mendoni se janë premtime të heshtura, në harresë,

Jo,ne jemi midis të djeshmes dhe të ardhmes,

rigjenerojnë brezat në prezencën tonë.

Ata, janë jehona e shekujve të rinj,

që nuk shuhen kurrë,

por mbjellin shpresën e së ardhmes.

 

Bota,nuk mund të rrijë e të flejë,në premtime të heshtura.

Era e së bukurës,

e ripërtëritjes do fryjë mbi petale lulesh të paçelura ndonjëherë,

Valët e deteve dhe oqeaneve,

do jenë dëshmitarë të kohës romantike,

nën qiellin horizonteve të përflakur.

 

Ndoshta një ditë do më kujtoni,

por jo si e gjallë,

Por si një majmun i vjetër i kohës së shkuar,

E balsamosur mbi baltën e argjiltë,

Me premtimet e heshtura,si një paraardhëse.

 

Without You

 

A dove feather

on my shoulder stood.

My mother, from heaven, sent me.

The message written on the feather:

"On your chest, hold me gilded".

 

Ah, mother!

You did not wait for autumn,

You did not see its silver color,

You did not even touch its leaves as the last inhabitant.

 

What did you do like this, good mother.

Why did you leave us so soon!

You no longer sit on the blessed couch,

You are not among us.

 

You remain in the white nights

Like a spring bell,

To your beloved mother,

I write an obituary.

 

 Ah, my mother

We await you on the path of return from the power of light

On white paths without obstacles,

under the most beautiful divine sounds.

 

PA TY

 

Njē pendë pëllumbi

mbi timen shpatullë qëndroi.

Nëna ime,nga qielli ma dërgoi.

Porosi mbi pendë shkruar :

"Mbi gjoksin tënd më mbaj praruar".

 

Ah,o nëneë!

Vjeshtën ti nuk e prite,

Nuk ia pe ngjyrën e argjëndë,

As gjethet nuk ia preke si banore e fundit.

 

Çbëre kështu, e mira nënë.

Pse kaq shpejt na le!

Nuk ulesh më në sofrën e bekuar,

Nuk je mes nesh.

 

Ti mbete netëve të bardha

Si këmbanë pranvere,

Dashurisé tënde nënë,

Unë i thur nekrologji.

 

Ah,o nëna ime

Të presim në rrugën e kthimit nga fuqia e dritës

Shtigjeve të bardha pa pengesa,

nën tingujt hyjnore më të bukur.

 

SHERIFE ALLKO