HAMDI ISMAIL MEÇA

HAMDI I. MEÇA

ACCORDING TO THEIR HORMONAL FANTASY

What is the high pitch sound saying:

“Schachter-Singer” of the emotion?

According to their hormonal fantasy,

each other’s consent like the two nasal cavities,

of the darkness which resembles to a cloth- like the Saint

Valentine priest cassock.

-I am the sky!-on top of the female he is, but in reality,

he’s breathing out,

-I am the earth!-under the male she is,

but in reality she’s breathing in,

the apology of breath “in and out” is not a derivation at all

of the photosynthesis “give and take”, people and plants.

Positions “sky and earth” they quickly change,

-I am the soil-she’s now on top of the male,

and the rings of the vertebrae,

in that form, like “sky-he or she”,

in that way, like “soil-she or he”.

They cling to the minutes with their hands,

and with their feet to stand up,

with their index finger each-other’s nose they touch,

o this human’s nose-the first belfry of the church, I’m saying,

and why isn’t it?

-Your leg, - says he, about his long finger in her nose,

-Extension of your flesh, - she says,

about his slightly curved finger in her nose.

They talk and the cosmos they decide to enter.

How and where to enter?

In each-other’s pupil they enter,

open this pupil endlessly-the cosmos is there.

According to their hormonal fantasy.

NASA is yet to discover

that all of its rockets and satellites- ghostly love in the orbits

they are. What about the graves’ ghosts?

Political clerics with masks in their bodies,

all they talk about are ghosts,

and how theoretical psychologists are like ghosts to them:

“Telepathic productions” or “collective hallucinations”.

And according to me? I dare say, ghosts explore,

perhaps even geographical explorers in this world.

Lovers cannot live on earth,

none of them hold the kilograms of their bodies for their own,

to the partner they give. Moaning is heard.

In the eye’s pupil they both get in.

open this pupil endlessly-the cosmos is there.

Without knowing it

both of them in the Dante Alligheri’s sky visions.

What kind of gift they’re going to make to each other?

The dilemmas of the youth

always in front of the Shakespearean famous quotation:

“To be, or not to be, that is the question”.

She marvels

at the sight of the tail of blind love’s comet,

he’s charmed and attracted by a black hole of the morale-prison.

Nooo!-he contains himself and avoids the big danger.

All women enjoy staying late when they shop,

he decided what gift he will gift to her.

“-Cinderella’s shoe and Pinocchio’s nose-as the heel”

does it look good?-he chuckled a little,

a pair of heavenly bodies he discovers,

a pair of shoes that he can give her as a gift,

with these shoes, from the cosmos above,

below in the earth,

she can stab with those heels,

those,

for which

his lustful girlfriend is complaining:

the evil eyes.

BEAKS

From the air holes,

short beaks,

long beaks,

curved beaks,

beaks with the circle sun-point above the “I”,

straight beaks,

flat beaks,

hanging beaks,

thin beaks,

beaks with a half or a quarter moon-comma,

thick beaks,

broken beaks,

white beaks,

black beaks,

beaks like the dusk,

yellow beaks,

beaks with the meteor tail-reticence,

none of these beaks-the nose of the childhood Pinocchio ,

not even the white stick of the old age,

magic stick of life each of these beaks is,

the woman uses such beaks as eyelashes.

Beaks, beaks, beaks,

each beak deep into the darkness it enters, it enters,

“the crumbs-stars” in the night it pecks, pecks,

but the soft belly of the sky is still not full,

still not full.

THE CRIES OF THE METAPHOR

The courts may well close

their doors during trials,

but the windows they cannot close in any

circumstance or case,

the court’s windows open should remain according to the law,

the wind is a witness, an unbiased one even for the

word’s breath.

The ship sank, the wind a witness is certainly there,

the silhouette of the shadow on the water’s dizzy mirror

and the waves cleared the ship’s trails,

the law of transformation “is it-is it not?” for the ship too,

therefore, from a ship without a roof above water,

into a house with its roof below the water,

the rows of the roof tiles and the waves above,

therein, “revelers-the stream” their long , smooth

steep legs intertwine,

the black hedgehog the small fish lures in,

attracts and sucks,

the hole of the mouth the hedgehog fills with it,

the metaphor at the end of the water goes insane like men

over 60,

it cannot bear the enlargement,

full of “pimples, pimples-mollusks” the body is filled,

in the divinity of seas’ face and fingers it slides,

with its shoulders this gigantic nymph it lifts.

-It’s better to live one night with freedom under the skin-

it cries out,-

than 100 years of slavery outside of it.

-----------------------------------------------

IN ALBANIAN

SIPAS FANTAZISË SË TYRE HORMONIALE

Çfarë bëzan tingullorja e tejzgjatur:

“Schachter- Singer” e emocionit?

Po sipas fantazisë së tyre hormoniale,

e njërit e tjetrit dakortësi sikur vrimat e hundës në çift,

e errësirës mbulesë- veladon i priftit Shën Valentin.

-Jam qielli!- sipër femrës ai, po në të vërtetë frymë jep,

-Jam dheu!- nën mashkullin ajo, po në të vërtetë frymë merr,

apologjia e frymës “merr e jep” aspak ndonjë devijim

i fontosintezës “merr e jep”, njerëz dhe bimë.

Pozicionet ”qiell e tokë” të harlisur shpejt i ndërrojnë,

-Jam dheu- tash ai nën femrën,

-Jam qielli- tash ajo mbi mashkullin,

dhe unazat në shtyllën kurrizore,

në atë formë, sikur “qielli- ai ose ajo”,

në atë trajtë, sikur “dheu- ajo ose ai”.

Me duar pas minutave kapen, më këmbë për t’u ngritur,

gishtin tregues te hunda e njëri tjerit e vënë,

o kjo hunda e njeriut- kumbanorja e parë e kishës, po them,

e pse nuk qenka?

-Shala jote, - ai, për gishtin e saj të gjatë te hunda e tij,

-Zgjatim i mishit tënd,- ajo, për gishtin e tij pak me hark

te hunda e saj.

Me fjalë e bëjnë, në kozmos të futen. Si dhe ku të futen?

Te rreth i syrit të njëri tjetrit hyjnë,

në pafundësi këtë rreth hape- kozmosi aty.

Po sipas fantazisë së tyre hormoniale.

NASA e kozmonautëve ende zbuluar nuk e ka

se krejt raketat dher satelitët e saj- fantazma dashurie

nëpër orbita. Po fantazmat e varreve?

Klerikët politikë me maska në trup veshur,

për fantazmat vetëm përrallisin,

dhe psikologët teorikë fort shurdhues, fantazmat për këta:

“Prodhime telepatike” ose “haluçinacione kolektive”.

Po sipas meje? Le të rrezikoj, fantazmat eksplorojnë,

mbase dhe zbulues gjeografikë te kjo botë.

Mosqenien të dashuruarit veçanërisht e jetojnë,

kilogramët e trupit të vet asnjëri për vete nuk i mban,

partnerit ia jep. Tejmbushja e pasthirmave ndodh.

Te rreth i syrit, aty futur, të dy.

Në pafundësi këtë rreth hape- kozmosi aty.

Po sipas fantazisë së tyre hormoniale,

krejt pa e ditur

të dy andej nga vizionet qiellore të Dente Aligerit.

Ç’dhuratë njëri tjetrit t’i bëjnë?

Dilemat e të rinjëve gjithnjë

përballë të së moçmes shekspiriane:

«To be, or not to be, that is the question”.

Mahnitet ajo

pas bishtit të kometës së dashurisë së verbër,

yshtet dhe tërhiqet ai nga një vrimë e zezë e moralit- burg.

Jooo!- përmbahet dhe shmanget prej rrezikut të madh.

Në shoping femrat gjithnjë vonohen,

ai e gjeti se ç’dhuratë asaj t’i bëjë,

“-Këpuca e Hirushes dhe hunda e Pinokut- për takë”

a shkon?- u zërdhi pak,

një palë trupa qiellorë zbulon,

asaj për këpucë t’ia dhurojë,

pikërisht me këto këpucë, që nga kozmosi lart ajo,

poshtë në tokë,

takat t’ua ngulë, atyre,

atyre,

që e dashura e ndezur duke u shuar ankohet:

syve të ligj.

SQEPA

Nga vrimat e ajrit,

sqepa të shkurtër,

sqepa të gjatë,

sqepa të kthyer,

sqepa me rrumbullakun diell- pikë mbi ”i”,

sqepa të drejtë,

sqepa të sheshtë,

sqepa të varur,

sqepa të hollë,

sqepa me gjysëm ose çerek hëne- presje,

sqepa të trashë,

sqepa të thyer,

sqepa të bardhë,

sqepa të zinj,

sqepa si prag mbrëmje,

sqepa të verdhë,

sqepa me bisht meteori- retiçensa,

asnjëri nga këta sqepa- hunda e Pinokut të fëmijërisë,

as shkop i bardhë i pleqërisë,

shkop magjik i jetës së gjallë secili nga keta sqepa,

femra të tillë sqepa sikur dhe për qerpikë i paska.

Sqepa,sqepa,sqepa,

secili sqep errësirës thellë e më thellë i hy, i hy,

“thërimet- yje” nëpër natë çukit, çukit,

prapë i pangopur bark i butë i qiellit,

prapë.

ULËRIMA E METAFORËS

Gjykatat dyert

dhe mund t’i mbyllin në seancat gjygjësore

por dritaret në asnjë rast dhe rrethanë jo,

dritaret me ligj në pallatin e drejtësisë të hapura të jenë,

dëshmitare era, e paanshme ajo dhe te fryma e fjalës.

Anija u mbyt, dëshmitare era medeomos aty,

siluetën e hijes mbi pasqyrën marramendëse të ujit

dhe “valët- gjurmë” të anijes dallgët i zhdukën,

ligji i transfomimit “ është- s’është?” dhe për anijen,

pra ajo, nga anije pa çati sipër ujit,

në shtëpi me çati poshtë ujit,

rreshta- rreshta tjergullat e dallgëve përsipër,

aty brenda “qejflinjtë- rryma” shalët e tyre të gjata,

të lëmuara e të thepisura mpleksin,

iriqi i zi peshkun e vogël e josh, e tërheq, e thith,

vrimën e gojës iriqi me të e mbush,

çmendet metafora në fund të ujit sikur burrat mbi 60 vjeç,

s’e përmban dot zmadhimin,

“puçrra, puçrra-molusqe” në krejt trupin mbushet,

hyjnisë së detrave nëpër turinj dhe gishtrinj i rrëshqet,

me shpatulla detin përpjetë kjo nimfë gjigante e ngre,

-Më mirë një natë me lirinë brënda lëkurës-

ulëret,-

se 100 vjet me robërinë jashtë saj.

HAMDI ISMAIL MEÇA

HAMDI ISMAIL MEÇA is one of the most renowned authors in Albania. He was born on September 6, 1952 (Kruja- Albania). He’s poet, prose writer, publicist, essayist,, publisher, and scholar. He has obtained a university degree in Language and Literature. During his career, he also obtained other specific qualifications. For 40 years he has been the author of over 40 volumes in prose and poetry. The author and his creativity have been rewarded with prestigious prizes, it has been honored and received many, national and international honorary titles. The poems have been translated into several languages and published in several world countries.