HAMDI I. MEÇA
ACCORDING TO THEIR HORMONAL FANTASY
What is the high pitch sound
saying:
“Schachter-Singer” of the emotion?
According to their hormonal
fantasy,
each other’s consent like the two
nasal cavities,
of the darkness which resembles to
a cloth- like the Saint
Valentine priest cassock.
-I am the sky!-on top of the female
he is, but in reality,
he’s breathing out,
-I am the earth!-under the male she
is,
but in reality she’s breathing in,
the apology of breath “in and out”
is not a derivation at all
of the photosynthesis “give and
take”, people and plants.
Positions “sky and earth” they
quickly change,
-I am the soil-she’s now on top of
the male,
and the rings of the vertebrae,
in that form, like “sky-he or she”,
in that way, like “soil-she or he”.
They cling to the minutes with
their hands,
and with their feet to stand up,
with their index finger
each-other’s nose they touch,
o this human’s nose-the first
belfry of the church, I’m saying,
and why isn’t it?
-Your leg, - says he, about his
long finger in her nose,
-Extension of your flesh, - she
says,
about his slightly curved finger in
her nose.
They talk and the cosmos they
decide to enter.
How and where to enter?
In each-other’s pupil they enter,
open this pupil endlessly-the
cosmos is there.
According to their hormonal
fantasy.
NASA is yet to discover
that all of its rockets and
satellites- ghostly love in the orbits
they are. What about the graves’
ghosts?
Political clerics with masks in
their bodies,
all they talk about are ghosts,
and how theoretical psychologists
are like ghosts to them:
“Telepathic productions” or
“collective hallucinations”.
And according to me? I dare say,
ghosts explore,
perhaps even geographical explorers
in this world.
Lovers cannot live on earth,
none of them hold the kilograms of
their bodies for their own,
to the partner they give. Moaning
is heard.
In the eye’s pupil they both get
in.
open this pupil endlessly-the
cosmos is there.
Without knowing it
both of them in the Dante Alligheri’s
sky visions.
What kind of gift they’re going to
make to each other?
The dilemmas of the youth
always in front of the
Shakespearean famous quotation:
“To be, or not to be, that is the
question”.
She marvels
at the sight of the tail of blind
love’s comet,
he’s charmed and attracted by a
black hole of the morale-prison.
Nooo!-he contains himself and
avoids the big danger.
All women enjoy staying late when
they shop,
he decided what gift he will gift
to her.
“-Cinderella’s shoe and Pinocchio’s
nose-as the heel”
does it look good?-he chuckled a
little,
a pair of heavenly bodies he
discovers,
a pair of shoes that he can give
her as a gift,
with these shoes, from the cosmos
above,
below in the earth,
she can stab with those heels,
those,
for which
his lustful girlfriend is
complaining:
the evil eyes.
BEAKS
From the air holes,
short beaks,
long beaks,
curved beaks,
beaks with the circle sun-point
above the “I”,
straight beaks,
flat beaks,
hanging beaks,
thin beaks,
beaks with a half or a quarter
moon-comma,
thick beaks,
broken beaks,
white beaks,
black beaks,
beaks like the dusk,
yellow beaks,
beaks with the meteor
tail-reticence,
none of these beaks-the nose of the
childhood Pinocchio ,
not even the white stick of the old
age,
magic stick of life each of these
beaks is,
the woman uses such beaks as
eyelashes.
Beaks, beaks, beaks,
each beak deep into the darkness it
enters, it enters,
“the crumbs-stars” in the night it
pecks, pecks,
but the soft belly of the sky is
still not full,
still not full.
THE CRIES OF THE METAPHOR
The courts may well close
their doors during trials,
but the windows they cannot close
in any
circumstance or case,
the court’s windows open should
remain according to the law,
the wind is a witness, an unbiased
one even for the
word’s breath.
The ship sank, the wind a witness
is certainly there,
the silhouette of the shadow on the
water’s dizzy mirror
and the waves cleared the ship’s
trails,
the law of transformation “is it-is
it not?” for the ship too,
therefore, from a ship without a
roof above water,
into a house with its roof below
the water,
the rows of the roof tiles and the
waves above,
therein, “revelers-the stream”
their long , smooth
steep legs intertwine,
the black hedgehog the small fish
lures in,
attracts and sucks,
the hole of the mouth the hedgehog
fills with it,
the metaphor at the end of the
water goes insane like men
over 60,
it cannot bear the enlargement,
full of “pimples, pimples-mollusks”
the body is filled,
in the divinity of seas’ face and
fingers it slides,
with its shoulders this gigantic
nymph it lifts.
-It’s better to live one night with
freedom under the skin-
it cries out,-
than 100 years of slavery outside
of it.
-----------------------------------------------
IN ALBANIAN
SIPAS FANTAZISË SË TYRE HORMONIALE
Çfarë bëzan tingullorja e
tejzgjatur:
“Schachter- Singer” e emocionit?
Po sipas fantazisë së tyre
hormoniale,
e njërit e tjetrit dakortësi sikur
vrimat e hundës në çift,
e errësirës mbulesë- veladon i
priftit Shën Valentin.
-Jam qielli!- sipër femrës ai, po
në të vërtetë frymë jep,
-Jam dheu!- nën mashkullin ajo, po
në të vërtetë frymë merr,
apologjia e frymës “merr e jep”
aspak ndonjë devijim
i fontosintezës “merr e jep”,
njerëz dhe bimë.
Pozicionet ”qiell e tokë” të
harlisur shpejt i ndërrojnë,
-Jam dheu- tash ai nën femrën,
-Jam qielli- tash ajo mbi
mashkullin,
dhe unazat në shtyllën kurrizore,
në atë formë, sikur “qielli- ai ose
ajo”,
në atë trajtë, sikur “dheu- ajo ose
ai”.
Me duar pas minutave kapen, më
këmbë për t’u ngritur,
gishtin tregues te hunda e njëri
tjerit e vënë,
o kjo hunda e njeriut- kumbanorja e
parë e kishës, po them,
e pse nuk qenka?
-Shala jote, - ai, për gishtin e
saj të gjatë te hunda e tij,
-Zgjatim i mishit tënd,- ajo, për
gishtin e tij pak me hark
te hunda e saj.
Me fjalë e bëjnë, në kozmos të
futen. Si dhe ku të futen?
Te rreth i syrit të njëri tjetrit
hyjnë,
në pafundësi këtë rreth hape-
kozmosi aty.
Po sipas fantazisë së tyre hormoniale.
NASA e kozmonautëve ende zbuluar
nuk e ka
se krejt raketat dher satelitët e
saj- fantazma dashurie
nëpër orbita. Po fantazmat e
varreve?
Klerikët politikë me maska në trup
veshur,
për fantazmat vetëm përrallisin,
dhe psikologët teorikë fort
shurdhues, fantazmat për këta:
“Prodhime telepatike” ose
“haluçinacione kolektive”.
Po sipas meje? Le të rrezikoj,
fantazmat eksplorojnë,
mbase dhe zbulues gjeografikë te
kjo botë.
Mosqenien të dashuruarit
veçanërisht e jetojnë,
kilogramët e trupit të vet asnjëri
për vete nuk i mban,
partnerit ia jep. Tejmbushja e
pasthirmave ndodh.
Te rreth i syrit, aty futur, të dy.
Në pafundësi këtë rreth hape-
kozmosi aty.
Po sipas fantazisë së tyre
hormoniale,
krejt pa e ditur
të dy andej nga vizionet qiellore
të Dente Aligerit.
Ç’dhuratë njëri tjetrit t’i bëjnë?
Dilemat e të rinjëve gjithnjë
përballë të së moçmes shekspiriane:
«To be, or not to be, that is the
question”.
Mahnitet ajo
pas bishtit të kometës së dashurisë
së verbër,
yshtet dhe tërhiqet ai nga një
vrimë e zezë e moralit- burg.
Jooo!- përmbahet dhe shmanget prej
rrezikut të madh.
Në shoping femrat gjithnjë vonohen,
ai e gjeti se ç’dhuratë asaj t’i
bëjë,
“-Këpuca e Hirushes dhe hunda e
Pinokut- për takë”
a shkon?- u zërdhi pak,
një palë trupa qiellorë zbulon,
asaj për këpucë t’ia dhurojë,
pikërisht me këto këpucë, që nga
kozmosi lart ajo,
poshtë në tokë,
takat t’ua ngulë, atyre,
atyre,
që e dashura e ndezur duke u shuar
ankohet:
syve të ligj.
SQEPA
Nga vrimat e ajrit,
sqepa të shkurtër,
sqepa të gjatë,
sqepa të kthyer,
sqepa me rrumbullakun diell- pikë
mbi ”i”,
sqepa të drejtë,
sqepa të sheshtë,
sqepa të varur,
sqepa të hollë,
sqepa me gjysëm ose çerek hëne-
presje,
sqepa të trashë,
sqepa të thyer,
sqepa të bardhë,
sqepa të zinj,
sqepa si prag mbrëmje,
sqepa të verdhë,
sqepa me bisht meteori- retiçensa,
asnjëri nga këta sqepa- hunda e
Pinokut të fëmijërisë,
as shkop i bardhë i pleqërisë,
shkop magjik i jetës së gjallë
secili nga keta sqepa,
femra të tillë sqepa sikur dhe për
qerpikë i paska.
Sqepa,sqepa,sqepa,
secili sqep errësirës thellë e më
thellë i hy, i hy,
“thërimet- yje” nëpër natë çukit,
çukit,
prapë i pangopur bark i butë i
qiellit,
prapë.
ULËRIMA E METAFORËS
Gjykatat dyert
dhe mund t’i mbyllin në seancat
gjygjësore
por dritaret në asnjë rast dhe rrethanë
jo,
dritaret me ligj në pallatin e
drejtësisë të hapura të jenë,
dëshmitare era, e paanshme ajo dhe
te fryma e fjalës.
Anija u mbyt, dëshmitare era
medeomos aty,
siluetën e hijes mbi pasqyrën
marramendëse të ujit
dhe “valët- gjurmë” të anijes dallgët
i zhdukën,
ligji i transfomimit “ është-
s’është?” dhe për anijen,
pra ajo, nga anije pa çati sipër
ujit,
në shtëpi me çati poshtë ujit,
rreshta- rreshta tjergullat e
dallgëve përsipër,
aty brenda “qejflinjtë- rryma”
shalët e tyre të gjata,
të lëmuara e të thepisura mpleksin,
iriqi i zi peshkun e vogël e josh,
e tërheq, e thith,
vrimën e gojës iriqi me të e mbush,
çmendet metafora në fund të ujit
sikur burrat mbi 60 vjeç,
s’e përmban dot zmadhimin,
“puçrra, puçrra-molusqe” në krejt
trupin mbushet,
hyjnisë së detrave nëpër turinj dhe
gishtrinj i rrëshqet,
me shpatulla detin përpjetë kjo
nimfë gjigante e ngre,
-Më mirë një natë me lirinë brënda
lëkurës-
ulëret,-
se 100 vjet me robërinë jashtë saj.
HAMDI ISMAIL MEÇA
HAMDI
ISMAIL MEÇA
is one of the most renowned authors in Albania. He was born on September 6,
1952 (Kruja- Albania). He’s poet, prose writer, publicist, essayist,,
publisher, and scholar. He has obtained a university degree in Language and
Literature. During his career, he also obtained other specific qualifications.
For 40 years he has been the author of over 40 volumes in prose and poetry. The
author and his creativity have been rewarded with prestigious prizes, it has
been honored and received many, national and international honorary titles. The
poems have been translated into several languages and published in several
world countries.
No comments :
Post a Comment