MILTIADIS NTOVAS

 

MILTIADIS NTOVAS

Imploring

 

We sent the first messages,

our souls descended to

Hades.

As we were drowning in the Erebus

and the fire we are haunting the

kingdom of Pluto.

Dressed in the colors

of the night we shine brightly

and together we appear in front of

their judges.

It’s the least we could do,

there are so many, our sins,

sins of mortal people.

Iphigenia is standing in front of the altar,

imploring, for purification

of creation.

 

Εκλιπαρώντας

 

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας

 

Στείλαμε  τα  πρώτα  μηνύματα, 

κατεβήκαν  οι  ψυχές  μας  στον 

Άδη. 

Πνιγμένες  απ’  το  Έρεβος 

και  τη  φωτιά  στοιχειώνουν  το 

βασίλειο  του  Πλούτωνα.

Ντυμένες  με  τα  χρώματα 

της  νύχτας  προβάλουν  λαμπερές 

και  μαζί  κατασκότεινες  μπροστά 

στους  δικαστές  τους.

Αλίμονο,  είναι  πολλές  οι  αμαρτίες 

μας,  αμαρτίες  ανθρώπων  θνητών.

Μπροστά  στο  βωμό  η  Ιφιγένεια, 

εκλιπαρεί,  για  τον  εξαγνισμό  της 

πλάσης.

 

 

Not Far

 

The blue wave is not far away

of the ocean, the one that shakes

three-masted ships.

The same thing that scares them

experienced seafarers who are standing

upright at the tip of the bow.

That moment when the laughter mixes with

the cries of the girls.

And the whole creation smells of roses.

 

Δεν Είναι Μακριά

 

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας

 

Δεν  είναι  μακριά  το  γαλάζιο  κύμα 

του  ωκεανού,  εκείνο  που  τραντάζει 

τρικάταρτα  καράβια.

Αυτό,  το  ίδιο  που  τρομάζει  τους 

έμπειρους  θαλασσόλυκους  που  στέκονται 

στητοί  στην  άκρη  της  πλώρης.

Τη  στιγμή  που  σμίγουν  τα  γέλια  και 

τα  κλάματα  των  κοριτσιών. 

Κι  όλη  η  πλάση  ευωδιάζει  τριαντάφυλλα.

 

 

Universe

 

A centaur is running on the slope of the forest,

and she is standing without any movement beside him, she doesn’t see,

doesn’t know, doesn’t listen, she doesn’t speak, just stands in the middle

of the glow of the star formation.

And even if the clouds ever hide the stars,

the formation of the sad music will flood

Infinity.

The Universe is unconquerable, it smiles, it craves

redemption, the redemption of the chained

stellar formation.

Awaiting the golden rain of Olympus.

 

 

Σύμπαν

 

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας

 

Ένας  κένταυρος  τρέχει  στη  δασωμένη  πλαγιά,

κι  εκείνη  δίπλα  του  στέκει  ακίνητη,  δε  βλέπει, 

δεν  ξέρει,  δεν  ακούει,  δε  μιλά,  στέκει  μέσα 

στη  λάμψη  του  αστρικού  σχηματισμού.

Κι  αν  ποτέ  τα  σύννεφα  κρύψουν  τ’  αστέρια, 

η  μορφή  του  μουσική  λυπητερή  θα  κατακλύσει 

τ’  Άπειρο.

Το  Σύμπαν  ανυπέρβλητο  χαμογελά,  ποθεί 

τη  λύτρωση,  τη  λύτρωση  του  αλυσοδεμένου 

αστρικού  σχηματισμού.

Προσμένει  τη  χρυσή  βροχή  τ’  Ολύμπου.

 

MILTIADIS NTOVAS

MILTIADIS  NTOVAS  or  Dovas  was  born  in  Ioannina  of  the  Greece  in  1972. He studied Philosophy and Pedagogy and is a  PhD  of  Philosophy  at  the University  of  Ioannina.  He works as an Professor.  He co-write essays, fairy tales and four thousand five  hundred  poems,  nine  thousand  haiku  and  tristiches  and  two  epics.  He published nine poetry collections and one scientific study.