ALICJA KUBERSKA: What does poetry mean to you?
ELIZA SEGIET: For me it is a mystery veiled in
space. It is both a speech and silence, and sometimes a scream. In my opinion
it gives a chance of a fictitious fulfillment of unrealized possibilities. Is
is an opportunity to realize our perceptions and desires in ‘the best possible
of worlds’. It is our thoughts written down that are still a kind of
understatement, which gives a reader a chance for an individual outlook on
poetry.
ALICJA
KUBERSKA: Co dla ciebie znaczy poezja?
ELIZA SEGIET: Dla mnie jest tajemnicą, zawoalowaną przestrzenią, jest mową i milczeniem,
ale czasami potrafi być też krzykiem.
Według mnie daje możliwość fikcyjnej realizacji niezrealizowanych możliwości, jest szansą
urzeczywistniania spostrzeżeń i pragnień w “najlepszym z możliwych światów”.
To spisane myśli, które wciąż
pozostają pewnym niedopowiedzeniem, co pozwala czytelnikowi na osobiste spojrzenie w głąb jej istoty oraz samego
siebie.
ALICJA KUBERSKA: What’s according to you
the meaning of poetry in the contemporary world?
ELIZA SEGIET: It is a part of it, which does not
mean that it is equally important for everybody. Today’s technological world
often steals the time which might have been devoted to stop by verses of a
poem. The pace of life is so fast that it’s difficult for a man to pause at
poetry. Of course there are people for whom poetry is important, or even crucial.
But unfortunately, like in one of the titles of our Nobel winner - Wislawa
Szymborska: ‘Some like poetry’. I don’t know how much an approach to interpreting
poems has changed at schools. Formerly students were imposed the only right
interpretation (a famous Polish saying goes’ what the author had in mind’) Such
an approach could only deter from that kind of literature. In my opinion a
reader should look for and find himself in poetry, search for his feelings and
sensations, his longing and desires.
Alicja
Kuberska: Co według ciebie oznacza poezja we współczesnym
świecie?
ELIZA SEGIET: Poezja jest
jego częścią. Co oczywiście nie oznacza, że dla każdego jest ona równie ważna. Dzisiejszy, stechnicyzowany świat, często zabiera chwile, które być może można by poświęcić na zatrzymanie się przy strofach wierszy. Pęd życia uniemożliwia delektowanie się liryką. Oczywiście są osoby, dla których poezja jest ważna, ale niestety – jak w tytule
jednego z wierszy noblistki – Wisławy Szymborskiej: “Niektórzy lubią poezję”. Nie wiem na ile zmieniło się w szkołach podejście do interpretacji wierszy. Dawniej
narzucano uczniom jedyną właściwą interpretację (w Polsce słynne powiedzenie “co autor miał na myśli”). Takie podejście do tematu mogło
zniechęcić do tego rodzaju literatury. Według mnie czytelnik
powinien szukać siebie, szukać swoich odczuć, tęsknot i pragnień.
ALICJA KUBERSKA: Can you describe your
creative process while writing a new poem?
ELIZA SEGIET: It happens that I walk wondering
what to write. I look for an inspiration. Sometimes I need only a word, but
just the very special one. The word, for unknown reasons, begins to live in me
and I’m trying to embed it in a context. It does not mean that a poem will be
created immediately after the word ‘has come’. It so happens that I bear it inside
me knowing that sooner or later a longer text will come out of it. It was the
case of words like: ‘aqueduct’, ’telepathy’, ‘stave’, or ‘last will’. They are
not any sophisticated or weird words, but they became for me a canvas to
particular poems. I’m not a person who can write custom made poems. I write
when I feel afflatus. It is quite different with prose. Any theme can be an
inspiration and any situation can be described I’m not scarce with words then,
unlike poetry, in which I try to express myself through silence. I do realize
that you can describe everything in a poem, too. To my mind a reader should be
left some space to stop for emotions to sink in, for new associations and to
stir imagination I call it ‘a space of silence’ which should be the content of
unwritten thoughts simultaneously enabling the reader to build his own meanings.
ALICJA
KUBERSKA: Czy
możesz opisać swój proces twórczy podczas pisania nowego wiersza?
ELIZA SEGIET: Zdarza się, że chodzę zastanawiając się nad tym, co mam napisać. Szukam inspiracji. Czasami jest mi potrzebne
tylko słowo, ale właśnie to jedno jedyne. Słowo, które z jakiś nieznanych powodów zaczyna we
mnie żyć, próbuję je osadzić w jakimś kontekście. To nie oznacza, że wiersz powstanie natychmiast po tym kiedy słowo
do mnie „przyjdzie”. Bywa tak, że noszę je w sobie, wiedząc, że wcześniej czy później będzie z niego dłuższy tekst. Tak było ze słowem „akwedukt”,
„telepatia”, ”pięciolinia” czy „testament”. Nie są to żadne wyszukane czy dziwne słowa, ale to właśnie one stały się dla mnie tworzywem do
konkretnych wierszy. Nie jestem
osobą, która potrafi napisać wiersz na zadany temat, piszę kiedy poczuję coś, co niektórzy nazywają "weną". Zupełnie inaczej jest z prozą. Każdy temat może być inspiracją i każdą sytuację można opisać. Nie jestem wtedy oszczędna w słowach, zupełnie odwrotnie niż w wierszach, w których staram się wypowiadać także ciszą. Zdaję
sobie sprawę,
że
w wierszu też
można
opisać
wszystko. Moim zdaniem trzeba jednak pozostawić czytelnikowi
przestrzeń
do zatrzymania się by poczuć i odebrać
emocje, nowe skojarzenia i poruszyć wyobraźnię.
Nazywam to przestrzenią ciszy, która powinna być
treścią
niedopisanych myśli, a jednocześnie
pozwala na własne (czytelnika) dobudowywanie znaczeń.
ALICJA KUBERSKA: Did it happen to you that a poem was just your dream?
ELIZA
SEGIET: Yes, of course, for example ‘Life Occurred’
is such a poem. I was literally woken up by the phrase, I sat up and wrote a
poem with it. Not only was I awoken by the poem but also by the necessity to
scream out the pain of the people who survived the war and occupation times. In
‘Cloudiness’ I have a few poems that are called ‘war ones’ The theme occupied
my mind to such an extent that a following poetic book (which is already in
print) is dedicated’ In memory of Those taken by the Holocaust and Those who
still remember it’.
ALICJA
KUBERSKA: Czy przydarzyło ci się, że wiersz ci się przyśnił?
ELIZA SEGIET: Tak,
oczywiście. Takim wierszem jest na przykład
“Przydarzyło się życie”. Obudziła mnie dokładnie ta
fraza, usiadałam i napisałam z nią utwór. Nie tylko obudził mnie ten wiersz, ale obudziła się we mnie chęć wykrzyczenia bólu osób, które przeżyły czasy wojny i okupacji. W “Chmurności” mam kilka wierszy, które są nazywane “wojennymi”. Ten temat
zawładnął moimi myślami do tego
stopnia, że kolejna książka poetycka (która jest już w wydawnictwie) to wiersze poświęcone “Pamięci Tych, których zabrał Holokaust i Tym, którzy go jeszcze
pamiętają.”
ALICJA KUBERSKA: Tell us about your
inspiration. What’re the most important subjects to you?
ELIZA SEGIET: A Man is the most often recurring
theme in my literary output. He is the greatest inspiration: his experiences,
joys, sorrows, his fight for survival and his understanding of the world. ’A
Man in the world’ is still a mystery to me and that is why his voice is heard
in my works. I write about accidental people met in the street, ordinary and
yet extraordinary. Sometimes my attention is drawn to behavior which seems to
be normal but, yet in a way it moves, surprises and makes me ponder and then
makes me write a poem. I write also about Time, -about a man for whom Time is
the beginning and the end of everything. Inexorably each of us has less and
less of it to make advantage of. There are also poems about love, sometimes the
true one which has a chance to occur, or the imagined one. Recently (as I have
already mentioned) I have been writing ‘war poems’. The need arose in me to
speak on behalf of these for whom the time has given out and they no longer can
voice themselves, as well as those who are still alive and have survived this most
horrible of al time nightmare of Mankind.
ALICJA
KUBERSKA: Opowiedz
nam o swoich inspiracjach. Jakie są dla
ciebie najważniejsze tematy?
ELIZA SEGIET: Człowiek jest tematem, który najczęściej pojawia się w mojej twórczości. To właśnie On jest dla mnie największą inspiracją. Jego przeżycia, radości i smutki, walka o przetrwanie i próby
zrozumienia świata. „Człowiek w świecie” wciąż jest dla mnie tajemnicą i dlatego oddaję mu głos w mojej twórczości. Piszę o ludziach przypadkowo spotkanych na ulicy, o
zwykłych, a jednak niezwykłych. Czasem przykuwają moją uwagę jakieś zachowania, które być może nie odbiegają od norm, ale w jakimś stopniu poruszają, zadziwiają i skłaniają do refleksji, a następnie do napisania wiersza. Piszę też wiersze o czasie - o człowieku, dla którego czas
zawsze jest początkiem i końcem wszystkiego. Nieubłaganie każdy z nas ma go coraz mniej do
wykorzystania. Są też wiersze o miłości, czasem prawdziwej, która ma szansę się przydarzyć, a czasem wyobrażonej. Ostatnio - jak już
wcześniej
wspomniałam – piszę wiersze „wojenne”. Obudziła się
we mnie potrzeba przemówienia w imieniu tych, dla których czas się
skończył
i nie mogą
już
zabrać
głosu, ale też
tych, którzy jeszcze żyją, a przeżyli
ten najstraszniejszy w dziejach ludzkości koszmar.
MARIA MIRAGLIA: Which were the emotions that inspired your first verses?
ELIZA SEGIET: Once I thought that I wrote about
love. Now I know that they were poems about how we imagine love.
MARIA MIRAGLIA: Jakie emocje zainspirowały twoje pierwsze
wersy?
ELIZA SEGIET: Kiedyś myślałam, że pisałam o miłości. Dzisiaj wiem, że to były wersy o jej wyobrażeniu.
MARIA MIRAGLIA: Was your aspiration to
become a poet or did all happen by chance?
ELIZA SEGIET: I have never aspired to being a
poetess. Was it just a coincidence? I don’t know if it might have happened by
chance, but it happened. Maybe it’s good?
MARIA MIRAGLIA: Czy miałaś aspiracje żeby zostać poetą, czy
stało się to przez przypadek?
ELIZA SEGIET: Nigdy w życiu nie miałam aspiracji żeby być poetą. Czy to stało się
przypadkiem? Nie wiem czy to mogło stać się przypadkowo,
ale się stało.
Może to dobrze?
MARIA MIRAGLIA: Who is the first person you read your poems to
and why?
ELIZA SEGIET: There is such a person, in fact
the only one I mail my each poem. I know that the opinion I will get will be a
sincere one. I have also a friend I phone and read my poems to, and I also know
I can count on some impartial words. And there is, of course, ‘a call to a
friend’, and this is my mum. However, when she reads my ‘war poems’ she is
deeply moved and wonders why I choose such themes.
MARIA MIRAGLIA: Kto jest pierwszą osobą, której czytasz swoje wiersze i dlaczego?
ELIZA SEGIET: Jest taka
osoba, do której - w zasadzie jako jedynej - mailem wysyłam
każdy napisany wiersz. Wiem, że zawsze dostanę szczerą opinię. Mam też koleżankę, do której dzwonię, czytam i wiem, że też mogę liczyć na kilka obiektywnych słów. I oczywiście telefon do przyjaciela, a jest nim
moja mama. Chociaż kiedy Jej czytam
wiersze “wojenne” bardzo się wzrusza i zastanawia dlaczego wybieram takie tematy.
MARIA MIRAGLIA: Have you published any
poetic anthology, if so what did you feel the first time you got it in your
hands?
ELIZA SEGIET: My first publication was a poetic
book ‘A Romance with myself’ I have never published before. When my first
volume of poems was in my hands, I thought a stage of my life had been closed.
Between the covers of the volume I enclosed my poems not even thinking about
another publication. As we can see, life is full of surprises…
MARIA MIRAGLIA: Czy opublikowałaś jakąś poetycką antologię, jeśli tak, co czułaś kiedy po raz pierwszy dostałaś ją w swoje ręce?
ELIZA SEGIET: Pierwszą moją publikacją była książka poetycka “Romans z sobą”. Nigdy wcześniej nie publikowałam. Kiedy dostałam do rąk mój tomik pomyślałam, że skończył się jakiś etap życia. Zamknęłam pomiędzy okładkami moje wiersze i nie miałam nawet w zamyśle jakiejkolwiek kolejnej publikacji.
Jak widać życie jest pełne niespodzianek…
MARIA MIRAGLIA: Who are the poets you
prefer reading? Do you get inspiration from them?
ELIZA SEGIET: I like reading different poets
Finding beauty( also in poetry) always requires numerous pursuits. I wouldn’t
like to give names. There are, of course, poets I like to go back to but none
of them has been an inspiration.
MARIA MIRAGLIA: Kim są poeci, których lubisz czytać? Czy
czerpiesz z nich inspirację?
ELIZA SEGIET: Lubię czytać wiersze różnych poetów. Znalezienie piękna (również w poezji) zawsze wymaga wielu poszukiwań. Nie chciałabym operować nazwiskami. Oczywiście są poeci, do wierszy których lubię wracać, ale żaden z nich nie był dla mnie inspiracją.
APRILIA ZANK: How important is accessibility
of meaning to you? Do you challenge the readers to work hard to decipher your
poems, or do you prefer transparency of meaning?
ELIZA SEGIET: An answer to the question is very
difficult. After all, what is understandable to me may not be understandable to
others. Moreover, to my mind in poetry you should try to find yourself and not
look for the answer to ‘what the author had in mind’, Everybody has the right
to read a poem according to his own way of seeing the world. There are people
for whom my poems are understandable, but it happens otherwise, too. A line of
my poem can mean something totally different to me and my reader. I reckon this
is what makes poetry-beautiful- a multilevel interpretation.
APRILIA ZANK: Jak ważna jest dla ciebie dostępność znaczenia? Czy rzucasz wyzwanie czytelnikom, aby ciężko
pracowali, aby odszyfrować twoje
wiersze, czy wolisz przejrzystość
znaczenia?
ELIZA SEGIET: Na to pytanie jest
bardzo trudna odpowiedź.
Przecież to, co jest czytelne dla mnie wcale nie znaczy, że będzie czytelne dla wszystkich. Ponadto - według mnie - w poezji trzeba szukać siebie, a nie tego, „co autor miał na myśli”.
Każdy ma prawo odczytywać wiersz
według swojego sposobu widzenia świata.
Są osoby, dla których moje wiersze są zrozumiałe, ale oczywiście
jest też odwrotnie. Dla kogoś jakaś fraza z mojego wiersza może
znaczyć zupełnie coś innego niż dla mnie. Myślę, że właśnie to w poezji jest piękne – wielopoziomowa interpretacja.
APRILIA ZANK: What kind of poems do
you write mostly? Do you have recurring themes, or are all your poems unique?
ELIZA SEGIET: As I have mentioned above, I write
mostly about a man, and each man is unique, has his past, his joys, sorrows,
dramas and uncertain future. The World War II has been a recurring theme recently.
I’m trying to leave the subject but I find it difficult.
APRILIA ZANK: Jakie wiersze głównie piszesz?
Czy masz powtarzające się motywy, czy też twoje wiersze są wyjątkowe?
ELIZA SEGIET: Jak wcześniej wspomniałam, piszę wiersze przede wszystkim o człowieku,
a każdy człowiek jest wyjątkowy. Ma swoją przeszłość, swoje radości, smutki, dramaty i niepewną przyszłość. Ostatnio powtarzającym się tematem jest druga wojna światowa. Próbuję od niej odejść, ale jakoś jest mi trudno.
APRILIA ZANK: Do you think your poetry is typically feminine
/ masculine? If yes, in what way?
ELIZA SEGIET: If I wrote poems about flowers,
cooking, fishing, my works could surely be ascribed to a certain group of
readers. But since the poems are about a man, both men and women can read them
Anyway, the opinion about my poetry I prefer to leave to the critics It is hard
for an author to answer such a question.
APRILIA ZANK: Czy uważasz, że twoja poezja jest typowo kobieca/ męska ? Jeśli tak, w jaki sposób?
ELIZA SEGIET: Gdybym pisała wiersze o kwiatach, gotowaniu, wędkowaniu pewnie można by
zakwalifikować moją twórczość do jakiejś konkretnej grupy czytelników. Ale pisząc
wiersze o człowieku to sądzę, że mogą je czytać zarówno kobiety jak i mężczyźni. Chociaż opinie na temat jaka jest moja
poezja, wolę pozostawiać krytykom literackim i czytelnikom. Autorowi trudno jest odpowiedzieć na takie pytanie.
APRILIA ZANK: Do you write mostly
about yourself, or do you also have an open eye /ear for the issues of the
world?
ELIZA SEGIET : About myself? No, I don’t write
about myself Of course there are a few poems where a part of me can be found. I
definitely write about a man entangled in problems of different nature.
APRILIA ZANK: Czy piszesz głównie o
sobie czy też masz otwarte oko/ ucho na problemy świata?
ELIZA SEGIET: O sobie?
Nie. Nie piszę o sobie. Oczywiście jest kilka wierszy, w których można odnaleźć cząstkę mnie, ale rzadko. Zdecydowanie piszę o człowieku uwikłanym w problemy różnej natury.
APRILIA ZANK: In what way is your poetry different from that
of other poets?
ELIZA SEGIET : I cannot tell. There are people
who say it is recognizable, different. I am trying not to write empty sounding
words just to call them poems. Sometimes it seems to me a poem has a meaning,
but it might be just my projection, just like it was with the first poems about
love.
APRILIA ZANK: W jaki sposób twoja
poezja różni się od poezji
innych poetów?
ELIZA
SEGIET: Tego nie umiem powiedzieć. Są tacy, którzy mówią, że jest rozpoznawalna, że jest
inna. Staram się
nie pisać pusto brzmiących słów, tylko po to by nazwać je wierszem. Czasem wydaje mi się, że mój wiersz ma jakieś znaczenie, ale ono może być tylko jego wyobrażeniem, jak było z pierwszymi wierszami o “miłości”.
LEYLA IŞIK: What are the main factors to make poetry real
poetry?
ELIZA SEGIET: First of all, a poem must be about
something, maybe even something unique, worth writing about. A choice of words
is also important, words understandable to most readers. In my opinion poetry
should be an act of creation and not production. It is the quality of a poem
that is most important and not the number of poems published.
LEYLA IŞIK: Jakie są główne czynniki, które tworzą prawdziwą poezję ?
ELIZA SEGIET: Przede wszystkim wiersz musi być o czymś, może nawet o czymś unikalnym, wartym zapisania. Ważny jest też dobór słów zrozumiałych dla większości czytelników. Moim zdaniem poezja powinna być twórczością, a nie produkcją. To jakość wierszy, a nie ich ilość jest najważniejsza.
LEYLA IŞIK: Do you think imagery is
important in poetry? Where does the importance of imagery begin in a poem,
where does it end?
ELIZA SEGIET: Of course, imagery is the essence
of poetry. With the use of specific poetic means we can make the reader get the
insight into poetry. An image is like a sparkle, it brings about associations, emotions.
Surely there are poems addressing the reader in most direct ways, not leaving
any space for the recipient’s imagination. But is it truly poetry? After all, we
get the greatest satisfaction not only from a beautiful verse, but mainly from
‘breaking the code’, that is an understanding on the author- text- reader line.
LEYLA IŞIK: Czy uważasz, że obraz jest ważny w
poezji?
Gdzie zaczyna się istota obrazów w wierszu, gdzie się kończy?
ELIZA SEGIET: Oczywiście, obrazowanie to istota poezji. To za pomocą konkretnych środków poetyckich możemy dotrzeć do wnętrza czytelnika –Jeden obraz jest jak iskra
zapalna, przywołuje skojarzenia, budzi emocje. Oczywiście są też wiersze mówiące do czytelnika wprost, nie pozostawiające miejsca dla wyobrażeń odbiorcy, tylko czy to faktycznie jeszcze poezja?
Przecież największą satysfakcję dają nie tylko piękne frazy, ale przede wszystkim złamanie
"kodu" - zawiązanie porozumienia na linii autor - tekst -
czytelnik.
LEYLA IŞIK: What are the most used types of poetry in your
country?
ELIZA SEGIET: There are lots of poems written in
Poland (maybe even more are written than read) Polish authors write really
about everything using all possible means of poetic notation. We can find
personal poems and politically involved ones, serious and humorous ones, telling
stories directly and with meanings hidden under various masks. Everybody is
looking for his own ways to express what is inside him and around him. More and
more often we are encountering experimental lyrics which is, no doubt, the
result of pursuing originality and the need to stand out from the sea of
contemporary literature.
LEYLA IŞIK: Jakie są najczęściej używane rodzaje poezji w twoim kraju?
ELIZA SEGIET: W Polsce
pisze się dużo wierszy (być może nawet więcej się pisze niż czyta). Polscy autorzy piszą naprawdę o wszystkim, korzystając z każdej metody poetyckiego zapisu. Znajdziemy tu
wiersze osobiste i politycznie zaangażowane, poważne i żartobliwe, utwory opowiadające wprost i sensy ukryte pod rozmaitymi maskami. Każdy szuka swojego sposobu na wyrażanie tego, co w nim i wokół
niego. Coraz częściej spotykamy się z liryką eksperymentalną, co zapewne jest efektem dążenia do oryginalności, potrzeby wyróżniania się w oceanie współczesnej literatury.
LEYLA IŞIK: What’s important to be a good poet? To write
good poems!
ELIZA SEGIET: I think a talent and industriousness are basic.
Of course one should read a lot to acquire a literary taste and be able to tell
good literature form the bad one.
LEYLA IŞIK: Co jest ważne, aby być dobrym poetą? Aby pisać dobre wiersze?
ELIZA SEGIET: Sądzę, że podstawą są dwie
sprawy talent i pracowitość. Oczywiście trzeba także dużo czytać, aby wyrobić sobie smak literacki i móc odróżnić literaturę dobrą od złej.
LEYLA IŞIK: Who are the most
important poets and their main properties nowadays?
ELIZA SEGIET: For me a great poet, not only a
contemporary one is measured by the possibility of quoting him and his thoughts.
If a poet succeeds in it, it means his thoughts are important not only to him but
to the world. The truth is the world remembers the few, and if a part of
literary output will be quoted anywhere, then in a sense the poet’s name and his
thoughts have a greater chance to survive.
LEYLA IŞIK: Kim są najważniejsi współcześni poeci i ich główne cechy?
ELIZA SEGIET: Dla mnie miarą wielkości nie tylko współczesnego poety jest
możliwość cytowania jego myśli.
Jeżeli jakiemuś poecie się to udało to znaczy, że jego myśli są ważne nie tylko dla niego samego, ale dla świata. Tak naprawdę świat
zapamiętuje niewielu, a jeżeli
jakaś część twórczości będzie gdziekolwiek zacytowana to w pewnym sensie nazwisko i myśl autora też mają większą szansę na przetrwanie.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Understanding poetry begins with visualizing the central images in the
poem. What do you see, taste, smell, hear, and feel? What is the, imagery of
your poetry?
ELIZA SEGIET: Building a particular poem depends
on its message. I do not have a single pattern of writing. My mode of utterance
depends on what I want to say. Most of all, I am trying to reach the reader’s’
inside’, his feelings, experience, associations. I use such means that provide
the expected emotional response.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Zrozumienie, poezji zaczyna się od wizualizacji centralnych obrazów w wierszu. Co widzisz, smakujesz,
wąchasz,
słyszysz i czujesz? Jakie są obrazy
I metafora
twojej poezji?
ELIZA SEGIET: Budowanie konkretnego wiersza uzależnione jest od
przesłania. Nie mam jednego schematu pisania. Sposób wypowiedzi zależy od tego, co
chcę
powiedzieć. Staram
się przede
wszystkim docierać do głębi czytelnika,
do jego uczuć, doświadczeń, skojarzeń. Używam tych środków, które
dostarczą mi
spodziewanej reakcji emocjonalnej.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: What is the mood of your
poetry? (Or How does it make you feel?)
ELIZA SEGIET: In fact I have answered the
question earlier. My poetry is primarily an emotional play. My imagery is to
trigger an avalanche of associations, and these are to set in motion feelings
which will possess the reader.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Jaki jest nastrój twojej poezji? (Lub jak ją czujesz?)
ELIZA SEGIET: Właściwie na to
pytanie odpowiedziałam już wcześniej –
moja poezja to przede wszystkim gra emocji. Moje obrazy mają uruchomić lawinę pewnych
skojarzeń, a te
wprawić w ruch
uczucia, które zawładną czytelnikiem.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: In your poetry who is the speaker of the poem? Are you speaking to
yourself or to others?
ELIZA SEGIET: The Man is the persona of my
poems (as a symbol of all people) His image changes depending on what he is
saying, once he is a war veteran, then a philosopher, and some other time a
woman recalling her past. In my poetry I always address a reader, in fact it is
the poem’s subject or / and the protagonist who create the bond with the
reader.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Kto w twojej poezji jest podmiotem
lirycznym wiersza? Czy mówisz do siebie czy do innych?
ELIZA SEGIET: Podmiotem
lirycznym moich wierszy jest Człowiek (jako symbol wszystkich ludzi). Jego
wizerunek zmienia się w zależności od tego, o
czym się mówi.
Raz jest weteranem wojennym, raz to mała dziewczynka, niekiedy filozof, innym
razem znów kobieta wspominająca przeszłość. W
swojej poezji zawsze mówię do czytelnika, właściwie to podmiot lub/i bohater wiersza tworzą więź z odbiorcą.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: What is the message of your poetry? What messages do your poetry
convey?
ELIZA SEGIET: My mission is to tell about
something important: for me, for an individual man, for the world. I hope that
my readers find a part of themselves in my poems, that my persona shares with
the reader some experience, emotions, that he shows that nobody is alone with
his problems. I have the courage to speak about inconvenient and painful things.
I speak out when others are silent. I am trying to make my poems the media of
historic memory (in case of my’ war poems’).
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Jakie jest przesłanie twojej poezji. Jakie przesłania niesie twoja
poezja?
ELIZA SEGIET: Moją misją jest opowiadać o czymś ważnym – dla mnie,
dla pojedynczego człowieka oraz dla świata. Mam nadzieję, że w
moich wierszach czytelnicy odnajdują część siebie
– że mój podmiot
dzieli z czytelnikiem pewne doświadczenia, emocje, że pokazuję, że nikt nie jest
samotny ze swoimi problemami. Mam odwagę podejmować tematy
niewygodne i bolesne. Mówię głośno o
tym, o czym inni milczą. Staram się, by
moje wiersze były też nośnikiem dziejowej
pamięci (w
przypadku moich "wierszy wojennych").
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Does the internet and social media contribute to the success of your
poetry? Is this the reason you write for?
ELIZA SEGIET: Definitely the Internet and social
media help to come into being in the world. But success depends on poetry and
not on the Net. I would never even think of writing in the view of ‘coming into
being’ on the Net. I can add here that when my first poetic book was published,
my name didn’t appear on the Net. Nobody had seen my single poem before the
first volume was published. I had a few poetry reading evenings after the
publication and then my name started to live on the Net. But I was not yet on
any social media portals. Reportedly, I did not exist. I felt good, even very
good about it. Some people tried to talk me into publishing on the Net but I
did not even want to hear about it until I met Katy Carr, a British singer who
managed to persuade me to register on FB. Now, after a few years I can say that
if it hadn’t been for the Net, my poems would not have had the chance to be
available all over the world. Or at least not so fast.
DEBORAH BROOKS
LANGFORD: Czy internet i media społecznościowe przyczyniają się do sukcesu Twojej poezji? Czy jest to powód dla którego piszesz?
ELIZA SEGIET: Zdecydowanie
Internet i media społecznościowe pomagają w zaistnieniu w świecie. Ale sukces zależy od jakości poezji a nie od Internetu. Nigdy nawet
bym nie pomyślała żeby pisać po to aby zaistnieć w sieci. Mogę dodać, że kiedy opublikowałam
pierwszą książkę poetycką nie było mojego nazwiska w Internecie. Przed moją pierwszą publikacją nikt nie widział żadnego mojego wiersza. Po
opublikowaniu książki miałam kilka spotkań autorskich i moje nazwisko zaczęło się pojawiać. A ja nadal nie byłam w żadnych mediach społecznościowych. Podobno “nie istniałam “, było mi z tym dobrze,
nawet bardzo dobrze. Kilka osób namawiało mnie żebym zaczęła publikować jakieś wiersze w sieci, a ja nawet nie chciałam o tym słuchać. Do momentu kiedy na swojej drodze życia spotkałam Katy Carr – brytyjską piosenkarkę, której udało się namówić mnie na
zarejestrowanie się na FB. Teraz po tych kilku latach mogę powiedzieć, że gdyby nie Internet pewnie moje wiersze nie miałby szans być dostępne na całym świecie. A przynajmniej nie tak szybko!
NILAVRONILL SHOOVRO: Thank you so much dear
poet for the interview. We would like to know your personal experience with OPA
as a literary web journal. Would you like to share anything more with our
readers?
ELIZA SEGIET: It is me who wants to thank you
for inviting me to the interview. As fate would have it, sometimes somebody
reads the interview first and then gets interested in the author’s works. I
think that OPA gave me the chance to present myself not only through my
literary output but also from the other sideJ OPA is an Internet magazine
of a wide range. Poems published in it are diverse and valuable, and what is
most important, the magazine attracts poets from the whole world and not just
one region. I am very happy that OPA enabled me to publish. Now I am a part of
a Great Family. Many thanks to NILAVRONIL SHOOVRO and all the members of the ’Indian
house for the world poetry ‘.
NILAVRONILL SHOOVRO: Bardzo dziękuję za wywiad. Chcielibyśmy
poznać twoje osobiste doświadczenia z OPA jako literackiego czasopisma internetowego.
Czy chciałabyś podzielić się czymś więcej z naszymi czytelnikami?
ELIZA SEGIET: To ja
bardzo dziękuję za zaproszenie do tego wywiadu. Bywa tak, że ktoś przeczyta wywiad, a dopiero później zainteresuje się twórczością danego autora. Myślę, że OPA dała mi szansę na pokazanie siebie nie tylko poprzez twórczość, ale również z innej strony. OPA to
czasopismo internetowe o bardzo szerokim zasięgu. Zamieszane
wiersze są wartościowe i różnorodne, a co najważniejsze gazeta przyciąga poetów z całego świata, a nie z jakiegoś konkretnego regionu. Bardzo się cieszę, że OPA umożliwiła mi publikacje. Teraz jestem częścią wielkiej Rodziny. Dziękuję NILAVRONILL SHOOVRO i wszystkim Współpracownikom
“indyjskiego Domu dla poezji świata”.
TRANSLATED BY ANNA SPRYSZYŃSKA
ELIZA SEGIET–
graduate with a Master'sDegree in Philosophy, completedpostgraduatestudies in
Cultural Knowledge, Philosophy, Arts and LiteratureatJagiellonianUniversity, as
well as Film and TelevisionProduction in Lodz. Torn between poetry and drama. Likes to lookinto the
clouds, but keepsbothfeet on the ground. Her heartisclose to the thought of
Schopenhauer: "Ordinary
people merely think how they shall 'spend' their time; a man of talent tries to
'use' it". Author'sworks
can be found in anthologies and literarymagazines in Poland and abroad (Albania, Australia, Bosnia and Herzegovina, India, Kosovo,
Sweden,Scotland,USA)
Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, studiów podyplomowych – Wiedza o Kulturze i
Filozofia, Studiów Literacko
Artystycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Studium Realizacji i
Eksploatacji Telewizyjno-Filmowej w Łodzi. Rozdarta pomiędzy poezją a dramatem. Lubiąca spoglądać w chmury, ale
twardo stąpająca po ziemi. Jej
sercu bliska jest myśl Schopenhauera: „Zwyczajni
ludzie myślą tylko o tym, jak czas
spędzić, kto ma jakiś talent – jak
czas wykorzystać”.
Jej twórczość można znaleźć w antologiach i
czasopismach literackich w kraju i poza granicami (m.in. Albania, Australia, Bośnia i Hercegowina,
Indie, Kosowo, Szkocja, Szwecja, USA.
