KAPARDELI EFTICHIA

 

The Beggar

 

I'm afraid of traveling

in the ruins of houses

and on the street, I sleep alone

 

The leaves of the trees, my own sky

and when heavy rain breaks out

secretly embraces

my naked wounded body

 

Lost dreams, lost hopes

Demons, hidden

they imprison my heart

 

Friends who left, friends who left me

and this city once

it was a beautiful city

smells, sounds and colors everywhere

and now on the ground petrified

silent, hungry

forgotten….

 

 

Ο ΕΠΑΙΤΗΣ

 

Φοβάμαι τα ταξίδια

στα χαλάσματα των σπιτιών

και στο δρόμο, κοιμάμαι μόνος

 

Τα φύλλα των δένδρων, ο δικός μου ουρανός

και όταν ξεσπά η δυνατή βροχή

κρυφά αγκαλιάζει

το γυμνό πληγωμένο μου κορμί

 

Χαμένα όνειρα ,ελπίδες χαμένες

Δαίμονες , κρυμμένοι

φυλακίζουν την καρδιά μου

 

Φίλοι που έφυγαν ,φίλοι που με άφησαν

και αυτή η πόλη κάποτε

ήταν μια όμορφη πόλη

παντού μυρωδιές , ήχοι και χρώματα

και τώρα στο χώμα πετρωμένος

σιωπηλός ,πεινασμένος

ξεχασμένος ….

 

 

 

The Stone Flower

 

A stone flower of winter

my heart

its roots imprisoned, heavy

are immersed in the soil, without color

 

The rings of time

in a fiery rain, wrapped

red mud, crumble

 

A piece of sweet sounds

in the celestial light transforms me

golden skyline with veins of light

dawns

Serene stars wake me up

tender souls ... look like

with red blood my roots

they water the dreams

the stem is decorated with new flowers

that their petals in the passage

of the New Wind are painted

with a thousand colors

 

 

Το Πετρινο Λουλουδι

 

 

Ένα πέτρινο λουλούδι του χειμώνα

η καρδιά μου

οι ρίζες του φυλακισμένες ,βαριές

βυθίζονται στο χώμα ,δίχως χρώμα

 

 

Τα δαχτυλίδια του χρόνου

σε μια πύρινη βροχή ,τυλιγμένα

κόκκινης λάσπης ,θρυμματίζονται

 

 

Ένα κομμάτι από γλυκούς ήχους

στο ουράνιο φως με μεταμορφώνει

χρυσός ορίζοντας με φλέβες φωτός

ξημερώνει

 

 

Γαλήνια άστρα με ξυπνούν

ψυχές τρυφερές ...μοιάζουν

με κόκκινο αίμα τις ρίζες μου

ποτίζουν τα όνειρα

ο μίσχος με νέα άνθη στολίζεται

που τα πέταλά τους στο πέρασμα

του Νέου ανέμου βάφονται

με χίλια χρώματα

 

 

 

All The Light

 

Real estate forests,

petrified mountains

With the first tears of rain

The asphalt is wet

The birds are silent

And on the road to freedom

Myriads of laurel leaves

 

You never knew how to sing

And when the voices stopped

Plastic dances dominated

 

The stars on the roof

The school overflowed

All the light

Students' cheeks are red

From the flowers of the last peach

 

The world is deep

I live in his Echo

And those beautiful rivers

With the endless lotuses we did not meet

Divided into Suns and skies without mirrors

Ολο το φως

Δάση ακίνητα ,βουνά πετρωμένα

Με τα πρώτα δάκρυα της βροχής

Η άσφαλτος υγρή 

Σιωπηλά τα πουλιά

Και στο δρόμο της λευτεριάς

Μυριάδες δαφνόφυλλα

 

Δεν ήξερες ποτέ να τραγουδάς

Και όταν σταμάτησαν οι φωνές

Οι πλαστικοί χοροί κυριάρχησαν

 

Τα αστέρια στην στέγη

Του σχολείου ξεχείλισαν

Όλο το φως

Κόκκινα τα μάγουλα των μαθητών

Από τους ανθούς της τελευταίας ροδακινιάς

 

Βαθύς ο κόσμος

Ζω στην Ηχώ του

Και εκείνα τα όμορφα ποτάμια

Με τους ατέλειωτους λωτούς που δεν γνωρίσαμε

Μοιρασμένοι σε Ήλιους και ουρανούς  δίχως καθρέπτες

 

 

 

One New Paradise

 

The same music

full of noises

between earth and sky

lost in that hidden city

from the big flooded river

Autumn last

 

 

Stones submerged

on roads without trees

from the blow of the wind

with the sand of years

they blush

 

 

It starts to slow down

The sky embraces me

recline with the Moon

serene….

Endless night ,distant

the shining stars

trap of a new Paradise

 

 

Ενός νέου Παραδείσου

 

Η  ίδια μουσική

γεμάτη θορύβους

ανάμεσα σε γη και ουρανό

χάνεται σε εκείνη την πόλη που κρύβεται

από το μεγάλο πλημμυρισμένο  ποτάμι

του τελευταίου Φθινοπώρου

 

Πέτρες βυθισμένες

σε δρόμους δίχως δένδρα

από το χτύπημα του ανέμου

με την άμμο των χρόνων

κοκκινίζουν

 

Βραδιάζει

Ο ουρανός με αγκαλιάζει

πλαγιάζω με το Φεγγάρι γαλήνια

ατέλειωτη νύχτα

μακρινή ……

τα λαμπερά αστέρια

παγιδεύω ενός νέου Παραδείσου

 

KAPARDELI EFTICHIA

 

KAPARDELI EFTICHIA (Greece) She has a degree as an art conservator 2021 She has a Doctorate from ARTS AND CULTURE WORLD ACADEMY. She lives in Patras. She writes poetry, stories, short stories, haiku, essays. She has studied journalism too A.K.E.M. and has many awards in national competitions. She has many national and international anthologies to her credit. She is a member of the World Poets’ society and poetas del mundo and member of the IWA