IOANNA STATHOPOULOU

 

A Prisoner Of Time

And so, I stand at the edge of the house, exhausted.

Staring in bewilderment at the gears and the cuckoo.

Like a humanoid monster.

With a watchful stance and a hoarse voice.

It relentlessly counts the hours and shouts their passage menacingly.

And it constantly demands payment for this cohabitation.

For this demanding coexistence.

It asks for sacrifices, energy, and oxygen.

But the sacrifices got stuck in the narrow bounds of my tolerance.

My oxygen ran out before I could take my last breath.

And my energy reached the limits of my nonexistence.

Before the clock hands even struck midnight.

Before the cuckoo could even fly to the borders of the next day.

Αιχμάλωτη χρόνου 

Και κάπως έτσι στέκω στην άκρη του σπιτιού κατάκοπη

Να κοιτώ σαστισμένη τα γρανάζια και τον κούκο. 

Σαν ένα ανθρωπόμορφο τέρας.

Με άγρυπνη στάση και βραχνή φωνή. 

Μετράει αδιάκοπα τις ώρες και φωνάζει απειλητικά το πέρασμά τους.

Κι όλο ζητάει αμοιβή για αυτήν τη συγκατοίκηση. 

Για αυτήν την απαιτητική συμπόρευση. 

Ζητάει θυσίες, ενέργεια κι οξυγόνο.

Μα οι θυσίες σφηνώσανε στα στενά της ανοχής μου.

Το οξυγόνο μου τελείωσε πριν πάρω την τελευταία μου ανάσα. 

Κι η ενέργειά μου έφτασε στα όρια της ανυπαρξίας μου.

Πριν καλά καλά οι δείκτες χτυπήσουν μεσάνυχτα. 

Πριν καλά καλά ο κούκος πετάξει ως τα σύνορα της επόμενης ημέρας. 

Hidden Hopes

You pass before me at an unsuspecting moment,

An unattainable dream in the realm of humankind.

With a glance, a dagger to the heart, you pierce me,

Wounding me deeply.

I crawl, hypnotized, like a moving pawn,

Stuck beneath your balcony,

Spilling a secret hope

For all that you are.

I am ready to split my heart in two,

To keep one part for you, the other for the birds,

So they may sing to you words,

Little verses of love,

For I am now speechless

Before your beauty.

Κρυφές ελπίδες 

Περνάς μπροστά μου σε ανύποπτο χρόνο 

Άπιαστο όνειρο στων ανθρώπων τον τόπο 

Με μια ματιά μαχαιριά στην καρδιά με καρφώνεις 

Βαθιά με ματώνεις 

Σέρνομαι υπνωτισμένος σαν κινούμενο πιόνι 

Κολλημένος κάτω από το δικό σου μπαλκόνι 

Να εκχέω ελπίδα κρυφή 

Για όλα όσα είσαι εσύ 

Είμαι έτοιμος να κόψω στα δύο την καρδιά 

Να κρατήσω το ένα μέρος για σένα, το άλλο για τα πουλιά 

Ώστε να σου τραγουδούν λόγια 

Στιχάκια ερωτικά 

Αφού άλαλος είμαι πια 

Από τη δική σου ομορφιά.

Reckoning Of An Inglorious Summer

Every September, you will count the summers gone by.

Like migratory birds that vanished with August’s departure.

And you will count all the calm seas 

That turned to wrinkles and noisy splashes of waves.

And the blue skies suffocating under electrified clouds 

That sprinkle flowers with water and mud.

You will search for that saltiness that bakes your skin, 

In every drop that falls crystal clear upon your body.

You will compare the scent of the sea

With that of the earth after every rainfall, 

Washing away the desolate paths of the soul.

You will seek the sun hidden behind the gray sheet of the sky.

And the tranquil afternoons, 

In every breeze exhaling weary breaths of brief sorrow 

Onto your golden-hued face.

And you will wonder 

Why the most beautiful season of time cannot be prolonged.

Why it, too, has vanished and no longer walks beside you, 

On grains of golden sand.

But instead chose to savor the wines of amber, 

In the juicy vineyards of the Harvest.

Απολογισμός άδοξου θέρους

Κάθε Σεπτέμβρη θα μετράς τα περασμένα καλοκαίρια.

Που σα διαβατάρικα πουλιά χαθήκανε στου Αυγούστου το φευγιό.

Και θα μετράς και όλες τις ήρεμες θάλασσες που γέμισαν ζάρες και θορυβώδεις παφλασμούς κυμάτων.

Και τους γαλάζιους ουρανούς που ασφυκτιούν από ηλεκτροφόρα σύννεφα που ραντίζουν τα άνθη νερό και λάσπη.

Και θα αναζητάς εκείνη την αλμύρα που ψήνει το δέρμα σου, σε κάθε σταγόνα που πέφτει διάφανη πάνω στο κορμί σου.

Θα συγκρίνεις το άρωμα της θάλασσας με αυτό που φοράει η γη μετά από κάθε πτώση ύδατος, που ξεπλένει αργά τα ερημικά μονοπάτια της ψυχής.

Θα αναζητάς τον ήλιο που έχει κρυφτεί πίσω από το γκρι σεντόνι του ουρανού. 

Και τα απάνεμα απογεύματα σε κάθε αεράκι που ξεφυσά βαριεστημένα πνοές σύντομης θλίψης στο σταρένιο πρόσωπό σου.

Και θα αναρωτιέσαι γιατί δεν γίνεται παράταση στου χρόνου την πιο όμορφη εποχή.

Γιατί άραγε χάθηκε κι αυτή και δε βαδίζει πλάι σου, πάνω σε κόκκους άμμου χρυσής.

Αλλά προτίμησε του κεχριμπαριού τους οίνους να γευτεί, στου Τρυγητή τα ζουμερά αμπέλια.

IOANNA STATHOPOULOU

IOANNA STATHOPOULOU was born in Patras and currently resides in Kefalonia. She studied Business Administration and is involved in tourism, writing, and visual arts. She has attended seminars in psychology and creative writing. Her love for creativity as a means of expression inspired her to produce numerous images, poems, haikus, and short texts for the websites «One Text, One Image» and «Alatoparea». She has also illustrated the fairy tale «The Magical Herb» by Saita Publications. Samples of her work can be found in her contributions to the microfiction collections of Alati Publications. She has authored the fairy tale «The Tropical Hippo Pico Easter», featured in the collection «Small and Easter Stories», «Spyros at Kindergarten and the Magical Gifts of Mom» in «The Little Ones Go to School», and «Fairy Search» in «Short Fairy Tales about Fairies». She also participated in the anthology «Summer Wanderings» with the poem «Summer Night Lovers» published by itravelpoetry. Her piece «Showcase of Dreams» was featured in the online magazine Storywits, and the first issue of itravelpoetry included her poem «Faux Summer». She writes articles for the websites Logo Timis, GreekHumans, and Svoice.