KOZETA ZAVALANI

KOZETA ZAVALANI

The Blessing Of Marriage

With the crown on my head I am blessed

beside my husband

in the 33rd year of marriage.

I swear before God

to live together in His love,

complementing each other

mutually perfecting each other.

Marriage is the sacred blessing.

The blessing of marriage

it's not just the agreement between us

to live together eternally.

The blessing of marriage becomes a mystery.

During the ceremony in exchange for rings

on our toes

we promise the weakness of one

will be offset by the power of the other,

the imperfection of one

will be offset by the excellence of the other.

The oath strengthens the marriage

adds spiritual nourishment

with heavenly blessing

for all life.

Bekimi i martesës

Me kurorën në kokë bekohem

përkrah bashkëshortit tim

në vitin e 33 - të të martesës.

Betohem përpara Zotit

për të jetuar së bashku në dashurinë e Tij,

duke plotësuar njeri tjetrin

njeri tjetrin duke përsosur në mënyrë reciproke.

Martesa është bekimi i shenjtë.

Bekimi i martesës

nuk është thjesht marrëveshja midis nesh

për të jetuar bashkë përjetësisht.

Bekimi i martesës bëhet një mister.

Gjatë ceremonisë në  këmbimin e unazave

në gishtërinjtë tanë

ne premtojmë se dobësia e njërit

do të kompensohet nga fuqia e tjetrit,

papërsosmëria e njërit

do të kompensohet nga përsosmëria e tjetrit.

Betimi, fuqizon martesën

shton ushqimin shpirtëror

me bekimin qiellor

për të gjithë jetën.

Like Queen Teuta

With the crown on my head

proudly at bay,

I get inspired in poetry.

With the sun on Monday

Queen Teuta comes ashore,

the blue waves of the Adriatic

follows a path.

Stop between books in the beautiful lobby,

At the Library of the Pristine capital.

The flaming disk drowns in water,

where soulful inspiration flows into the river ...

Rose blood on the branches of hope

in the loops of light,

in the dreams of life,

spaces of mind,

the lawns of the soul,

lip balm,

the winds of heaven,

under the star arc, where

the night raises the dust of shadows.

On the eyelashes,

for centuries whitewash the silence of history,

mountains roll the stones of light,

over 121 women of Albania's success,

exhibited by Albanian Excellence,

that radiate green slopes,

where the parchments of history

eternity stem ...

Si Mbretëresha Teutë

Me kurrore mbi krye

me krenari në gji,

frymëzohem në poezi.

Me diellin e hënën

Mbretëresha Teutë del në breg,

valëve të kaltra të Adriatikut

ndjek një shteg.

Ndal mes librave në hollin e bukur,

Në Biblioteken e Prishtinës kryeqytet.

Disku i zjarrtë mbytet në ujë,

ku shpirttrazuar frymëzimi rrjedh lumë...

Gjak trendafili mbi degët e shpresës

në sythet e dritës,

në ëndrrat e jetës,

hapësirave të mendjes,

lëndinave të shpirtit,

prushit të buzëve,

erërave të qiellit,

nën harkun e yjeve, ku

nata ngre pluhurin e hijeve.

Mbi qerpikë,

zbardhin shekujt heshtjen e historisë,

malet rrokullisin gurët e dritës,

mbi 121 gratë e suksesit të Shqiptarisë,

ekspozuar nga Albanian Excellence,

që rrezatojnë rrëpirave të blerta,

ku pergamenet e historisë

rrjedhin përjetësisë...

Live

Thought lost in the storms of the soul,

ignites the coals of spring that breathe,

under the sounds of the whispering of the trees,

hanging on to the surreal glow that surrounds us.

No moment do I deal with the pain.

In the star beds, I put to sleep the sadness.

I swallow my pride in ruins.

Abandoned within the landscapes of thought.

I wander through the exile caves

The merchandise is worn in dreams of pilgrimages

Verses without rhyme shed sadness

Like a river, my valley of wrath!

Prepare for a new journey.

Air saturated with absurd chaos,

where particles of wood renew their peak,

to be reborn within the Temple of Nowhere.

Prolonged waiting creeps the shadow into the steps of silence.

Tired of the traps of fate, it loses in the void.

Unhappy with what I've been given.

I live for today because tomorrow, I don't know ...

Jetoj

Mendimi humbur në stuhitë e shpirtit,

ndez thëngjijtë pranverës që frymon,

nën tingujt e pëshpëritjes së pemëve,

varur në shkëlqimin surreal që na rrethon.

Asnjë çast nuk merrem me dhimbjen.

Shtretërve të yjeve, vë të flejë trishtimin.

Gëlltis krenarinë time rrënojave.

Braktisur brenda peizazheve të mendimit.

Tek endem nëpër kthina mërgimesh

Malli veshur nëpër ëndrra shtegëtimesh

Strofat pa rimë derdhur trishtimit

Si lumë, luginës sime të zemërimit!

Përgatitem për një udhëtim të ri.

Ajrit ngopur me forma kaosi absurd,

ku grimca drurësh rinovojnë kulmin e tyre,

për të rilindur brenda tempullit Askund.

Pritja e zgjatur zvarrit hijen në hapat e heshtjes.

Lodhur nga kurthet e fatit, humb në zbrazëti.

E palumtur me atë që më është dhënë.

Jetoj për sot, sepse nesër, nuk e di...

KOZETA ZAVALANI