MILTIADIS NTOVAS

 

Avoidance

 

He got out of the bus, suddenly he saw her.

She left, like a vision, like she was far away,

a woman, an ugly woman and at the same time very

beautiful.

A woman full of craft, the craft she stole

from Eve.

A woman different but also similar.

At that time the sun was setting, it was getting dark.

The moon started to show slightly.

There was some hope on the horizon that

at some point it would dawn.

 

 

Αποφυγή

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

 

Κατέβηκε  απ’  το  λεωφορείο,  ξαφνικά την  είδε. 

Έφυγε,  έμοιαζε  μ’  όραμα,  με  κάτι  μακρινό,  μια 

γυναίκα, μια  γυναίκα  άσχημη  και  συνάμα όμορφη 

πολύ. 

Μια  γυναίκα  όλο  πονηριά,  την  πονηριά  που  έκλεψε 

απ’  την  Εύα. 

Μια  γυναίκα  διαφορετική, αλλά  και  όμοια. 

Εκείνη  την  ώρα  ο  ήλιος  έδυε,  είχε  βραδιάσει. 

Η  σελήνη  είχε  αρχίσει  να  αχνοφέγγει. 

Και  μια  ελπίδα  στον  ορίζοντα  ό,τι  κάποτε  θα 

ξημερώσει.

 

 

Second Class Citizens

 

Late night, in a small basement

gathered soldiers, prostitutes, students.

Second class citizens, citizens without

rights, a few spaces to sit, just a few chairs

and they kept coming, and kept coming

into this dark basement.

To a basement without skylight, to a basement

without light.

The only requirement just to get out of the rain.

The rain which was hitting the roofs of this inhospitable

town.

 

 

Πολίτες   Β΄   Κατηγορίας

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

 

Βράδυ,  ήδη  αργά  σ’  ένα  μικρό  υπόγειο

μαζεμένοι  φαντάροι, πόρνες,  φοιτητές.

Πολίτες  Β΄  κατηγορίας,  πολίτες  χωρίς

δικαιώματα,  οι  θέσεις  λιγοστές, οι  καρέκλες 

λιγότερες  κι  εκείνοι  συνωστίζονται,  συνωστίζονται 

στο  σκοτεινό  υπόγειο. 

Σ’  ένα  υπόγειο  χωρίς  φεγγίτη,  σ’  ένα  υπόγειο 

δίχως  φως.

Μόνη  απαίτηση,  απλά  ν’  αποφύγουν  τη  βροχή. 

Τη  βροχή  που  χτυπούσε  τις  στέγες  της  αφιλόξενης 

πόλης.

 

 

Discontinuity

 

I squeezed your hand hard, you then

pulled back scared, uneased, I

noticed that.

Your lips were shining in the light

like roses.

Time froze, space got smaller

and there was no continuation after that start.

 

Ασυνέχεια

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

Σου  έσφιξα  το  χέρι  δυνατά,  τότε,  εσύ 

τραβήχτηκες  φοβισμένη,  ανήσυχη,  το 

πρόσεξα.

Στο  φως  έλαμψαν  τα  χείλη  σου  σαν

κόκκινα  ρόδα.

Ο  χρόνος  πάγωσε,  ο  χώρος  στένεψε

κι  η  αρχή  δεν  είχε  συνέχεια.

 

(Translation Poems “Avoidance” “Second Class Citizens” And “Discontinuity” Of Dr. Miltiadis Ntovas By Xanthi Hondrou-Hill).

 

MILTIADIS NTOVAS

 

MILTIADIS NTOVAS or  Dovas  was  born  in  Ioannina  of  the  Greece  in  1972. He studied Philosophy and Pedagogy and is a PhD of Philosophy at the University of Ioannina.  He works as a professor.  He co-write essays, fairy tales and five thousand poems, nine thousand  haiku  and  tristiches  and  two  epics.  He  published  nine  poetry  collections  and  one  scientific  study.