The Word keeper
This room
doubtful like a
peach
tenanted Monday
to Friday by his words -
quite cheaply in
today's market -
bearing the
prints of his weak vowels on the mirrors
and glasses of
stale vodka
bruising on the
inside
with narratives
unable to leave
this room
of corners sharp
as a quill
peeling letters
that float
like hapless
kites
never to stain a
page
with their true
meaning
this room
in the uneasy
stillness of hope
inhales the
flavours of his voice
fearful they
might fade
as he locks the
door behind him
ready to meet
the weekend
wordless
in the room
someone names
the units of
time
after his return
ЧУВАРОТ НА
ЗБОРОВИ
Оваа соба
Сомничава како
праска
Населена од
понеделник до петок со неговите зборови -
мошне евтино за
денешни услови –
со отисоци од
неговите меки вокали по огледалата
и чашите
застоена вотка
измодричена
однатре со наративи
неспособни да
заминат
оваа соба
со ќошиња остри
како перо
лупи букви што
лебдат
како беспомошни
змејови
осудени да не
остават ниту дамка на хартија
со нивното
вистинско значење
оваа соба
во нелагодната
тишина на надежта
ги вдишува
вкусовите на неговиот глас
плашејќи се дека
ќе избледнеат
кога ќе ја
затвори вратата зад себе
подготвен да го дочека
викендот
немушт
во собата некој
ги именува
единиците време
според неговото
враќање
Punctuating The Garden
I collapse among
the roses
like a heavy
exclamation
perhaps a thorn
unexpectedly I'd
say
from here the
sky appears farther
I break a chunk
off it and place it
in parentheses
to explain
myself
I really have to
slow down my
breathing
one-two
dot dot dot
one-two
dot dot dot
grasses
delicately suck my strength
while I’m
pulling commas out of my pockets to separate them
they forge me
into a question mark
what is to be
done when
there is so much
I don't know
Gardens eat
their children
my mother said
once
bent over the
onion bed
she had
misplaced the full stop somewhere
and her voice
was left hanging under the chin
While I’m
deliberating if it's time to rise
words are
already sprouting from my palms
yet I lack e
marks for them
I’d best wait
to be devoured
by the verse
ИНТЕРПУНКЦИЈА
НА ГРАДИНАТА
Паѓам во розите
како тежок
извичник
можеби трн
би рекла
неочекувано
небото изгледа
повисоко оттука
му кинам парче и
го ставам меѓу загради
за да се
дообјаснам
навистина треба
да го забавам дишењето
еден-два
три точки
еден-два
три точки
тревите
деликатно ми ја цицаат силата
додека од
џебовите вадам запирки да ги одвојам
ме свиткуваат во
прашалник
што да се прави
кога има толку многу што не знам
Градините ги
јадат своите деца
рече мајка ми
еднаш
наведната над
леата со кромид
ја беше затурила
точката некаде
и гласот остана
да и’ виси под брадата
се думам дали ми
е време да се исправам
а веќе од
дланките ми никнуваат зборови
за кои немам
соодветни знаци
најдобро да
почекам
да ме проголта
стихот
When My Father Died
My mother sliced
some bread
spread lard
evenly on it
sprinkled salt
and paprika
without ever
making a move
still and
straight like the grey stripes
of the wallpaper
in the room
that was our
wound and our balm
a starched shirt
hung befuddled
on a coathanger
looking for the
missing warmth
and an
appropriate tie
its whiteness
obviating
the need for
light
we sat firmly on
the old wooden chairs
hardening like
the lard
lending our
weight to the floor
holding down the
house
defying the
November wind
in the absence
of a roof
waiting for a
pulse
КОГА УМРЕ
ТАТКО МИ
Мајка ми насече
малку леб
го намачка со
маст
и посипа со сол
и црвен пипер
без да направи и
најмало движење
нема и права
како сивите линии
на тапетот во
собата
која беше наша
рана и наш мелем
колосана кошула
обесена на
закачалка збунето
ја бараше
исчезнатата топлина
и соодветна
вратоврска
со белината
негирајќи ја
потребата од
светлина
а ние седевме
цврсто
на старите
дрвени столови
стврднувајќи се
како маста
позајмувајќи му
тежина на подот
држејќи ја
куќата на место
опирајќи му се
на ноемврискиот ветер
во отсуство на
покрив
чекајќи пулс
Gravity
There are words
snatched by birds
high up in the
branches
they make nests
from them
lay eggs
and hatch
beginnings
of which I will
not be a part
sometimes I
raise my head
and see them
circling above me
another time at
a bus station
a pink balloon
flies in
I don't know if
it's waiting for a bus
because it is
tired of flying
or because it
just wants to be around people
when I give it a
wave it disappears
occasionally I
see people detaching from the ground
soaring above
the buildings
some carry a
newspaper under the arm
but most of them
have a mobile phone in their hand
if I call to ask
them if everything is okay
I don't get an
answer
perhaps my voice
doesn’t reach further than my step
my step is
getting unsteadier
as if doubtful
about where it belongs
if it departs
let it leave me
atop a mountain
what holds me to
the ground
is not gravity
ГРАВИТАЦИЈА
Има зборови
однесени од птици
високо во
гранките
од нив прават седела
во нив несат
јајца
и испилуваат
почетоци
од кои нема да
бидам дел
понекогаш ја
кревам главата
и ги гледам како
кружат над мене
другпат на
автобуска станица
долетува розов
балон
не знам дали
чека автобус
зашто му е преку
глава од летање
или едноставно
сака да биде меѓу луѓе
кога му мавнувам
исчезнува
напати гледам
луѓе како се одлепуваат од земја и се извишуваат над зградите
некои носат
весник под мишка
но повеќето се
со мобилен во рака
ми се случило да
им довикнам
да ги прашам
дали е сѐ во ред
одговор не
добивам
можеби гласот не
ми досега
подалеку од
чекорот
чекорот ми
станува сѐ понесигурен
како да се
двоуми каде припаѓа
ако си замине
барем да ме остави
на врв-планина
она што ме држи
за земјата
не е гравитација
Genesis
I open one eye
a world of love
is born
I open the other
eye
and settle in it
porous
ГЕНЕЗА
Го отворам
едното око
свет од љубов се
раѓа
го отворам
другото
и се населувам
во него порозна
EMILIJA TODOROVA
EMILIJA TODOROVA is a Macedonian
Australian writer. Born in Skopje, Macedonia, in 1989 she migrated to Australia
where she has held various executive managerial and leadership positions. She
was engaged in a teaching capacity at the School of Modern Languages at
Macquarie University, Sydney, for several years. Emilija started writing and
freelancing while still living in her homeland. She was a regular contributor
to a couple of newspapers, as well as the Third Programme of Radio Skopje and
was one of the founders and Deputy Editor of a youth magazine for popular
science. Emilija has won numerous awards in Macedonia, former Yugoslavia and
Australia for poetry written in the Macedonian language, as well as awards in
Australia and in the US for poetry and other literary forms in English. For her
collection of poems Gravity Emilija received the 2022 Stojan Hristov Award at
one of the world’s largest and most reputable international poetry festivals
Struga Poetry Evenings for the best poetry book by an expat. In the same year
she was a runner-up in the prestigious Nova Makedonija short story writing
competition. Her poems have been published in literary magazines and
periodicals, and her work included in several anthologies, more recently in the
poetry almanac Frida – Women Speak (Književne vertikale, Belgrade 2023),
Redefining poetry anthology (Litterateur RW, 2023), Woman Scream, International
Poetry Anthology of Female Voices (Grito de Mujer, 2023), poetry selection
Skopje Ascents (Feniks, Skopje 2023), Nano poems for Africa (Silk Road
Literature Anthology, 2023), Senior Stories collection of short stories
(selection by the Fellowship of Australian Writers – NSW, 2022), Poems for
Skopje (Feniks, Skopje 2021) and
Contemporary Short Literary Forms (Feniks, Skopje 2021). Emilija
translates from English, Macedonian, Serbian and Bulgarian. For exceptional
achievements in her career, she has been awarded, among others, the Australian
Public Service Medal and a medal for advancing multicultural Australia.
No comments :
Post a Comment