EROL TUFAN

 

Soil In The Suitcase

 

Father knew he was about to die

He called us all and told us the will.....

After they all left

In the semi-dark chamber he led me under a light

And he said to me:

'I ask you two things...

May my face in the grave be turned to the West......

The top layer of the earth should be from our field.....

Plant colorful roses on it.....

You know where to get them and how to bring them......'

That was it from him........

That last autumn of the last century

 I stayed at the border crossing all weekend

I was waiting for the dawn of Monday to come, the chief......

The customs officials did not know how to handle it

With a suitcase full of bags of soil

What I was transporting from the fields in Polog

Through several rivers and seas......

Years have passed, we are walking deep

In this new century........I was patient, persistent and hardworking

I waited for them to announce me

For the head of the department

For human resources in the big

Building of the multinational company in

The neighborhood where the sun sets ........

On the lapel of the new suits

 

I am decorated with red and yellow

Some blue, some navy, some purple roses,

Every working day another......

And they all smell of father's spirit........

 

ЗЕМЈА ВО КУФЕРОТ

 

Татко знаеше дека е пред умирање

Не повика сите и ни го прераскажа тестаментот.....

Откако си заминаа сите

Во полумрачната одаја ме тргна под светло

И ми рече :

„Од Тебе барам две работи ......

Лицето во гробот да ми е свртено кон Запад......

Горниот слој на земја да биде од нивјено наше.....

На него  да посадиш разнобојни ружи.....

Ти знаеш каде да ги земеш и како да ги донесеш......“

Толку беше неговото........

Таа последна есен на минатиот век

 Цел викенд престојував на граничниот премин

Чекав да зазори ден понеделник  да дојде началникот......

Цариниците не знаеа како да се справат

Со куферот полн со вреќички земја

Што ги пренесував од нивата во Полог

Преку неколку реки и мориња......

Изврвеа годиништа , длабоко  чекориме

Во новиов век........Бев стрплив , упорен и трудољубив

Дочекав да  ме прогласат

За раководител на одделот

За човечки ресурси во големата

Зграда на мултинародната фирма во

Населбата каде заоѓа сонцето ........

На  реверот од новите   костуми

 

Ме красат де  црвена, де жолта

Де сина , де модра , де лила боја  ружи ,

Секој работен ден друга......

И сите мирисаат  на духот на татко ........

 

 

     

The Wanderer With A Suitcase

 

He did not wander

as much as he intended...

Or the suitcase was too heavy,

or was his soul too fragile?

Overwhelmed by the truths of life,

they weighed like unbreakable stones

and they closed the wanderer's third eye.

He did not see the point of wandering.

Now he knows exactly who he is and what he is to others,

but who is for himself, NOT yet!

The questions he asked himself

they remained afloat

between the blue sky and the red earth,

where they touched in the horizon.

He will bury the answers with his body, on the curb

between the field of truth and

yard of lies...

But those questions

one day they will be born again

and they will flare up in the head

of the new wanderer... He was sure of it

that a zealous apprentice will come

who wants to know...

Self-deception or a glimmer of hope? Who knows...

Well, isn't hope the last to die... he said to himself...

 

ТАЛКАЧОТ СО  КУФЕР

 

Не доталка

колку што беше наумил...

Или куферот беше претежок,

или, пак, неговата душа беше премногу кревка?

Го надвјасаа вистините на животот,

тежеа како нескршливи камења

и му го затворија третото око на талкачот.

Не ја довиде смислата на талкањето.

Сега точно знае кој е и што е  за другите,

но кој е за себе, сè уште НЕ!

Прашањата што си ги постави себеси

останаа да лебдат

меѓу синото небо и црвената земја,

онаму каде што се допираа во хоризонтот.

Одговорите ќе ги закопа со своето тело, на меѓникот

меѓу полето на  вистината и

атарот на лагата...

Но, тие прашања

еден ден повторно ќе се родат

и ќе се разгорат во главата

на новиот талкач... Беше сигурен во тоа

дека ќе дојде надобудниот момок

кој ќе сака да знае...

Самозалажување или капка надеж? Којзнае...

Та, нели надежта последна умира... си рече ...

 

 

A Poet Postcard

 

The festival is over,

the sadness remained...

The stage is empty.

The suitcase closes,

the poet leaves...

The maids collect them

the books in the bags and

they purify the air

from 'dangerous' words.

Above our heads stands a sign

'there is a limit in airplanes,

freedom in flights.'

Tired of festival poetry

and a cup thrower after each unfolding

the poet returns to search

after new spiritual fireworks.

Meanwhile, diving in a lake,

in sea or soul, who knows,

the hunt for unknown muses begins...

New inspirations

and elaboration of the sensory apparatus

to create new images in

the film strip of the imagination.

The previously unheard songs are yet to be painted

with new silences between... two recitations.

 

ПОЕТСКА РАЗГЛЕДНИЦА

 

Фестивалот заврши,

остана тагата...

Сцената е празна.

Куферот се затвора, 

поетот си заминува...

Собарките ги собираат

книгите в ќеси и

го прочистуваат воздухот

од „опасни“ зборови.

Над нашите глави стои знак

„постои лимит во авионите,

слобода  во летовите.“

Уморни од фестивалска поезија

и чашкомет по секој расплет

поетот се враќа да трага

по нов духовен огномет.

Во меѓувреме, нуркање в езеро,

в море ил душа, кој ќе знае,

започнува ловот на непознати музи...

Нови инспирации

и разработување на апаратот чувствен

за создавање нови слики во

филмската лента на имагинацијата.

Допрва ќе се насликаат досега нечуените песни

со нови тишини меѓу... две  рецитирања.

 

EROL TUFAN

 

EROL TUFAN was born in Gostivar, Macedonia, in 1959. He is a poet, essayist and translator. He studied law in Skopje and Konija, Turkey. He works as an independent lawyer in Istanbul. So far in Skopje, he has published in Macedonian the book of essays 'The Book Lover' (2006 and again in 2011), the book of poetic essays 'Insomniacs' (2020) and the books of poetry: 'Balkan son' (2013), 'The pebble from Vardar' (2016), 'The Characters in Me' (2021). The bilingual selection of poetry in Macedonian and Turkish 'Melancholija/Melankoli' (2020) published in Skopje. His latest work is the collection of poetry 'Suitcase' (2022). The selections 'Erol in the footsteps of Erol ' (2016) and 'The Book Lover' (2017) were published in Serbia. He prepared and published the book 'Comparative Poetics' in 2019, part of the rich legacy of his father Muzafer Tufan. His poetry collection in Turkish 'Hülya bitince' (2021) was published in Istanbul. He is a member of the Society of Writers of Macedonia, The Society of Writers of Serbia and the Turkish Writers' Foundation.

 

EROL TUFAN/ ЕРОЛ ТУФАН: Ерол Туфан е роден во Гостивар, Македонија, 1959 година. Тој е поет, есеист и преведувач. Студирал право во Скопје и Конија, Турција. Работи како самостоен адвокат во Истанбул. Досега во Скопје на македонски ги објавил книгата есеи „Книгољубецот“ (2006 и повторно во 2011), книгата поетски есеизации „Несоници“ (2020) и книгите поезија: „Балкански син“ (2013), „Камчето од Вардар“ (2016), „Ликовите во мене“ (2021). Двојазичниот избор од поезијата на македонски и турски јазик „Меланхолија/Melankoli“ (2020) објавена во Скопје. Негово последно дело е збирката поезија „Куфер“ (2022). Изборите „Ерол трагом Ерола“ (2016) и „Књигољубац“ (2017) му се објавени во Србија. Ја приреди и во 2019 ја објави книгата „Компаративни поетики“, дел од богатата оставина на својот татко Музафер Туфан. Во Истанбул објавена му е стихозбирката на турски јазик „Hülya bitince“ (2021). Член е на Друштвото на писателите на Македонија, Удружење Књижевника Србије и на Турскиот вакуф на писателите.