EFTICHIA KAPARDELLI

EFTICHIA KAPARDELLI

BIRDS

Τhe sun's light it dazzles me

and the sliding of a stone

is done scream, tough sound

and engrave me

The mind liberates the Dream

and in the morning that the ivy

grows taller

tightly embraces the wall

Drops of rain on

leaves of the lemon tree forgotten

but

the flesh of the mountain

the sun

still hold

On the red roof of the church

when arriving birds

I leave the soul

with them to fly

ΠΟΥΛΙΑ

Με τυφλώνει του ήλιου το φως

και το κατρακύλισμα μιας πέτρας

γίνεται κραυγή ,ήχος σκληρός

και με χαράζει

Ο νους λευτερώνει  το Όνειρο

και το πρωί που ο κισσός

σφιχταγκαλιάζει τον τοίχο

ψηλώνει

Στάλες της βροχής στα

φύλλα της λεμονιάς ξεχασμένες

μα

Η  σάρκα του βουνού

τον ήλιο

ακόμα κρατά

Στη κόκκινη στέγη της εκκλησιάς

όταν σιμώνουν τα πουλιά

αφήνω την ψυχή

μαζί τους να πετάξει

MOTHER OF THE ANGELS

Oh! mother of the Angels

magnificent, bright, primordial

nature principle

in the colored belt of grace

of harmony, of her speech

goodness, obedience

 of the sulfate uncreated existence

mother

virgin sacred

***

In the secret battalion of faith

in each cycle without infection

the will of a heart

the sacred message of life

interprets within

in the undefined universe

of a never-ending eternity

ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Ω! μητέρα των Αγγέλων

μεγαλειώδης ,φωτεινή ,πρωταρχικής

φύσης αρχή

στην χρωματιστή ζώνη της χάρης

της αρμονίας ,του λόγου

της καλοσύνης ,της υπακοής

θειικής Άκτιστης ύπαρξης μήτηρ

παρθένα ιερή

***

Στο μυστικό τάγμα της πίστης

κάθε κύκλος στην αμόλυντη

θέληση μιας καρδιάς

το ιερό μήνυμα της ζωής

ερμηνεύει μέσα στο απροσμέτρητο

σύμπαν μιας αιωνιότητας ασύλληπτης

I GREW UP

I grew up in the shadows

from the tear drops of blossoms

and blue rays

that light carving

the stones

I secretly shared

I grew up in the wilderness

that tirelessly with its fruits

she nurtured me

I grew up on the stone roads

  that bleed

when the birds die

My mother  the caress

in the home country

 only  fights and awake

In foreign countries

tenderly

they grew up   the cyclamen

they spread the colors

to   unruly sun but

the petals of love always

will ask for you my   mother

ΜΕΓΑΛΩΣΑ

Μεγάλωσα, στις σκιές

από τις δακρυσμένες σταγόνες των  ανθών

 και τις γαλάζιες αχτίνες

που  το φως λαξεύει

τις πέτρες

κρυφά μοιράστηκα

Μεγάλωσα, στην ερημιά

που ακούραστα με τους

καρπούς της με έθρεψε

Μεγάλωσα στους πέτρινους

δρόμους που ματώνουν

  όταν  τα πουλιά πεθαίνουν

Της μάνας μου το χάδι στην πατρίδα

μοναχό παλεύει και αγρυπνά 

Στην ξενιτιά τρυφερά

μεγάλωσαν τα κυκλάμινα

άπλωσαν τα χρώματα

στον ατίθασο ήλιο  μα

τα πέταλα της αγάπης πάντα

εσένα ζητούν μητέρα

EFTICHIA KAPARDELLI