Emptiness
She stacked the
blocks of the future,
but she doesn’t
know why.
She built a
house,
but inside it’s
cold and sad.
She hung the
curtains,
but through the
open window
blows emptiness.
In the greyness
of life she has found doors,
but she does not
have the key.
From the
balcony, she saw a tall wall.
Will she jump
over it?
Translated By
Artur Komoter
Pustka
Poukładała
klocki przyszłości,
ale nie wie po
co.
Zbudowała dom,
ale w nim jest
zimno i smutno.
Zawiesiła
firanki,
ale przez
uchylone okno
wieje pustką.
W szarości życia
znalazła drzwi,
ale nie ma do
nich klucza.
Z balkonu
zobaczyła wysoki mur.
Czy go
przeskoczy?
Marionettes
The silence
rumbles,
as the world is
throbbing around,
and in the mind
a failure is consumed.
To live solely
with the props?
Everything
that’s around
is a self made
delusion.
The beautiful
house
turned out to be
a prison wall
the garden –
exercise yard,
a friendly human
might happen to
be
at the other
side of the stage
– in the other
theater of life.
Along those,
who appear to be
marionettes,
perhaps it’s
necessary to find
not the puppet,
but the real
one?
Translated Ula De
B.
Marionetki
Rozbrzmiewa
cisza,
gdy wokół tętni świat,
a w umyśle
trawiona porażka.
Żyć tylko z rekwizytami?
Wszystko wokół
to stworzona
iluzja.
Piękny dom
okazał się
więziennym murem,
ogród –
spacerniakiem,
przyjazny
człowiek
być może bywa
po drugiej
stronie sceny
– w innym teatrze życia.
Pośród tych,
którzy wydają się marionetkami,
chyba trzeba
próbować odnaleźć
nie kukłę,
lecz
rzeczywistego?
Dead Vestige
To Rayen Kang
Stop, human!
Don’t destroy
our home,
don’t take the
territory.
Do you think
we want to live
in puffs of smog?
We need the
nature,
not words
about
environmental protection.
You can take
photos of us,
turn them into
stamps, pics, decorations
- it’s but a
mere copy of ourselves.
We can fly, run,
swim...
We don’t want to
be only
a dead vestige,
an ornament in
our destroyers’ sham paradise.
To amuse for
centuries
we have to
live.
Translated By Ula
De B.
Martwy ślad
Rayen Kang
Stop, człowieku!
Nie niszcz
naszego domu,
nie zabieraj
terytorium.
Myślisz,
że chcemy żyć w kłębach dymu?
Nam potrzebna natura,
nie słowa
o ochronie środowiska.
Możesz nam robić zdjęcia,
z nich znaczki, obrazki, ozdobniki –
to tylko nędzna kopia nas samych.
Potrafimy
fruwać, biegać, pływać...
Nie chcemy być
tylko
martwym śladem,
ozdobą w pozornym raju niszczycieli.
By zachwycać
przez stulecia,
musimy żyć.
ELIZA SEGIET
ELIZA SEGIET graduated with a
Master's Degree in Philosophy at Jagiellonian University. Received Global
Literature Guardian Award – from Motivational Strips, World Nations Writers
Union and Union Hispanomundial De Escritores (UHE) 2018. Nominated for the
Pushcart Prize 2019 and 2021. Laureate Naji Naaman Literary Prize 2020, International Award Paragon of Hope (2020),
World Award 2020 Cesar Vallejo for Literary Excellence. Laureate of the Special
Jury Sahitto International Award 2021, World Award Premiul Fănuș Neagu
2021. Finalist Golden Aster Book
World Literary Prize 2020. It is in the
last stage of an international competition Mili Dueli 2020. At the
international Festival of Poetry CAMPIONATO MONDIALE DI POESIA (2021/2022) she
won the title of vice-champion of the world. Award BHARAT RATNA RABINDRANATH
TAGORE INTERNATIONAL AWARD (Marc 2022).
No comments :
Post a Comment