KRYSTYNA
GRYS
Jesień
Pcha się wrzosami
pod powieki
Wiatr zrywa
wyzłocone liście
Wplata babie lato we włosy
Moje marzenia
pomarszczone
spalają się
w ogniu tęsknoty
za tobą
Jesienią jak ptak
odleciałeś w swobodną
przestrzeń nieskończoności
Zostawiłeś uśmiech
ostatni zachód
słońca
Ogród
Mamy
Haftowany złotymi
nićmi słońca
przechowuje pamięć
o dłoniach pomarszczonych
jak stare świątki
Stęskniona ławeczka
kołysze jej zmęczenie
Altanka spogląda
tęsknie odbijając
cienie minionych dni
Pulsują źrenice
kwiatów
Ich bogactwo kolorów
jak witraże Marka Chagala
pełne światła
W fałdach płotu
osnową przeplata się
światło z cieniem
jak śmierć z życiem
Czas pozwijał lata
w węzełki wspomnień
Wyobcowana
Drżącą ręką
próbuje ubrać
swoją starość
Buty mylą kierunek
Alzheimer zdał na
pstrą łaskę
Podejrzliwie omiata
ściany samotnej izby
W przebłysku świadomości
wypuszcza motyle modlitw
Czeka na okruch słowa
Samolubni sznurują usta
Jej miłość ukryli
w węzełku zapomnienia
Przeźroczysta przemija
cicho i bezszelestnie
KRYSTYNA
GRYS
KRYSTYNA GRYS: Urodziła się i mieszka w Lesznie. Uczęszczała do
Liceum Pedagogicznego im. Jana Amosa Komeńskiego w Lesznie. Wydała 11 tomików
lirycznych, 3 tomiki fraszek, 1 tomik limeryków i 7 tomików wierszy dla dzieci.
Wiersze publikowane były w różnych almanachach. Tłumaczone na kilka języków
obcych. Zdobyła dwie nagrody Prezydenta miasta Leszna oraz nagrody literackie
im. Marii Konopnickiej, Klemensa Janickiego oraz „Feniksa” im. Tadeusza
Micińskiego. Należy do Związku Literatów Polskich w Poznaniu. Leszczyńskiego
Stowarzyszenia Twórców Kultury. Miewa spotkania w przedszkolach, szkołach,
liceach w Klubach Seniorów,Bibliotekach , a także w Areszcie Śledczym w
Lesznie.
No comments :
Post a Comment