YMRIJE BEQIRI - IN ALBANIAN

YMRIJE BEQIRI

Nuk Është Koha

Jo nuk është koha të perëndoj

Pse kot ma zure diellin

Nuk është koha të perëndoj

Mu dukë se dielli lind andej

 Ku andej bie vendlindja ime

 Sepse vëtëm aty ne at vend

 Ky trup i that ndjente ngrohtësi

Ka sa e sa vite qe e lashë at trull

E lashë at pjesë tokë të bekuar

E trupi im i that më është ngri

S'di ku shpirtin ta ngrohu

Jo ma nuk ndjen ngrohtsi..!

   

Rrugë E Humbur

Bredhja rrugës së vjetër

Shiqoja një nënë si e humbur

Nuk e di aq shumë më mërziti

Pikonte loti nga shpirti

Si ta shoh një nënë në pritje

Diku në rrugë thotë po pres djalin

Nuk e din nga cila rrugë i vjen

Ka humb rrugën nëna e shkretë

E mjera nënë deri kur pret në derë

Rrugën kot nuk e ka harru djali

Në amshim paska ik nga dora zezë

Qofshin mallkur si nuk patën frikë

Nëna e mjerë vajton në derë

Nëna pajën e nusnisë e ka përgatit

Djalit nusen me ja sjellë në shtëpi

Pajën e mbuloi pluhuri i çatisë

Vajza u martu me tjetër djal

Djali në dhe po tretet shtëpija bosh

Në çati të vjetër pa dritë të llambës

Nëna loton e pret në dritë të hënës

Shqipëri

Fola për plisin e kokën

por asnjëherë për tokën

tokë e shtrenjtë dhe e bekuar Shqipëri ku mban atë dhimbje

Ku i ke ato duar që nuk pushojnë

duke u mbrojtur nga të huajtë

të puth plagët pran flamurit

po kush guxon të lëndojë ty

Tokën nën këmbë jua dridhi

e bukura e imja nënë Shqipëri

unë jam bija jote pran teje

kërkoj te vij për dykrenaren

Moj e bekuara Shqipëria ime

shqipja është me dy koka

edhe këtë mirë e di mbarë bota

dua te shtrihem aty me ty

si bija në prehrin e nënës Shqipëri

   YMRIJE BEQIRI