MILTIADIS NTOVAS

 

MILTIADIS NTOVAS

 

Glory

 

Lies laugh, stones speak!

Eros is defeated by

sad glory.

Elm dressed for triumps,

the sun as a spear blessed by grey

Mother of Christ.

Prosaic thyme and wine,

blaming the view, the stars

of Love!

Love which is contained in lonelyness,

unspoiled dediment of seventeen

angels! 

Angels which are Gods of the universe

and the dead from hell of the twelfe

rulers.

Angry hell without light,

where solitude swears at the paradise.

Swears with the light of the poets!

In the meeting of the stars

of one‘s Love glory.

 

 

ΔΟΞΑ

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας 

Ψέμα γελάει, πέτρα μιλά! Ο Έρωτας νικήθηκε απ’ τη θλιμμένη δόξα. Ντύθηκε τους θριάμβους η φτελιά, ο ήλιος δόρυ τ’ άχραντο με γκρίζα Παναγία. Πεζότητας θυμάρι και κρασί, μομφή της ενατένισης, στα άστρα της Αγάπης! Αγάπης όπου κρύβει μοναξιά, στ’ άσπιλα τ’ αετώματα των δεκαεπτά αγγέλων! Αγγέλων που ‘ν’ της πλάσης οι θεοί και οι νεκροί της Κόλασης των δώδεκα αφεντάδων. Κόλασης θυμωμένης δίχως φως, όπου η μοναχικότητα Παράδεισο υβρίζει. Υβρίζει με το Φως των Ποιητών! Στων άστρων τη συνάντηση, μίας Αγάπης δόξα!

 

 

 

Remaining

Yellow leaves, stone spears autumn’s untasted lonely pictures. A smile to God is the star, which renounced itself. The crying houses are talking through their persistant waiting for a flawless return. Stone, hope, pain and fire! The solitude belongs to Love, who remains sad! 

Μένει 

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας 

Κίτρινα φύλλα, πέτρινα δόρατα, φθινόπωρου οι άγευστες μοναχικές εικόνες. Χαμόγελο τ’ Αστέρι στο Θεό, αποποιήθηκε τον εαυτό του. Σπίτια τα δακρυσμένα μου μιλούν, άσπιλης εγκαρτέρησης ψεγάδια Απουσίας. Πέτρα, ελπίδα, πόνος και φωτιά! Η μοναξιά είν’ του Έρωτα που λυπημένος μένει! 

 

 

Burning

The absolute spoke to me, Love is smiling! The wine for pleading turned to stone. The pleading of the roaring lionesses which are hiding the white deadly spears of Love! Death engraved in the Arch of loneliness and high prayers at the twelve moons! Moons that are alone, dark, dressed with the nudity of the Star of the Innocent. Innocent like the Light of lightning! Zeus, father of the slave, burning smile! 

 

ΚΑΙΕΙ

Δρ Μιλτιάδης Ντόβας 

Απόλυτο μου μίλησε, Αγάπη μου γελά! Πέτρινο το κρασί της ικεσίας. Της ικεσίας των λεόντειων βρυχηθμών, που κρύβει τ’ άσπρα δόρατα θάνατου απ’ Αγάπη! Θάνατου με Αψίδα μοναξιά και υψηλών δεήσεων στα δώδεκα φεγγάρια! Φεγγάρια που ‘ναι μόνα, σκοτεινά, ντυμένα με τη γύμνωση του Άστρου των Αθώων. Αθώων με το Φως των κεραυνών! Δία πατέρα τ’ είλωτα χαμόγελο που καίει!

 

MILTIADIS NTOVAS

 

Dr Miltiadis  Ntovas  or  Dovas  was  born  in  Ioannina  of  the  Greece  in  1972.  He studied Philosophy and Pedagogy and is a PhD of Philosophy at the University of oannina. He works as a Professor. He co-writes essays, fairy tales and four thousand five hundred poems, nine thousand haiku and tristiches and two epics.  He published nine poetry collections and one scientific study.