IRSA
RUÇI
SOUL’S ABSENCE
Today silence is
broken by your absence
And every new line
is metaphor of yesterday
That you composed
in that quietness of sight,
Where even the
Gods are afraid to interfere,
Because Gods of
love
Are made from the
heart
Before they escape
in the sky…
Today the world is
a new meaning
Demolished like
once Babylonia, built again in remains
Weltered with the
breath that you kissed me
That is why, I am
no more timid to be the child
While learns to
love
Every sill, when
the spirit is enlightened in eternity.
Poets don’t speak
with words
Oh, that is a
wrong judgement
Poets use words as
stormy shade
When they have no
longer nothing to confess.
While I have given
to love poems
Not written yet…
Today I decided to
make a poem out of the silent absence that you left.
©
Irsa Ruçi
(TRANSLATED BY SILVA DACI)
*
Mungesa e shpirtit
Sot heshtja thyhet
prej mungesës tënde
dhe çdo varg i ri është metafora e së djeshmes
që kompozove n’ at’ qetësi shikimesh
ku edhe perënditë frikohen të ndërhyjnë,
se zotat e dashurisë
lindin prej zemrës
para se t’ arratisen në qiell…
dhe çdo varg i ri është metafora e së djeshmes
që kompozove n’ at’ qetësi shikimesh
ku edhe perënditë frikohen të ndërhyjnë,
se zotat e dashurisë
lindin prej zemrës
para se t’ arratisen në qiell…
Sot bota është një
kuptim i ri
shkërmoqur si dikur Babilonia, ngritur sërish mbi rrënoja,
pështjellë me frymën që më puthe ti;
ndaj, s’kam më drojë të jem fëmija
ndërsa mëson të dojë
çdo prag drite, kur shpirtin ia ndriçon
në përjetësi…
shkërmoqur si dikur Babilonia, ngritur sërish mbi rrënoja,
pështjellë me frymën që më puthe ti;
ndaj, s’kam më drojë të jem fëmija
ndërsa mëson të dojë
çdo prag drite, kur shpirtin ia ndriçon
në përjetësi…
Poetët nuk flasin
me fjalë,
ah, ky është një paragjykim i gabuar,
poetët i kanë fjalët strehë rrebeshesh
kur s’kanë ç’ rrëfejnë më.
ah, ky është një paragjykim i gabuar,
poetët i kanë fjalët strehë rrebeshesh
kur s’kanë ç’ rrëfejnë më.
Ndërsa dashurisë i
kam dhuruar poezinë
që ende s’e kam shkruar...
që ende s’e kam shkruar...
Sot zgjodha të
poetizoj heshtjen e mungesës që lë ti...
© Irsa Ruçi
UNCONSCIOUS DIALOGUE
WITH MY CONSCIOUS
A: What’s envy
beyond daily-life rhetoric
B: Why you ask?
A: Because I saw
hungry people who gave me despicable looks
C: Envy happens unconsciously
or does it touch upon conscious?
A: Maybe it
sickens the soul
B: Don’t ask!
A: In their looks
I can see all their envy for everything they miss
C: People were
born to die unsaturated
A: I hate the
empty hearts
B: Tell me about
it!
A: How can a being
steal to the time their self
C:…theirself who
stole time ago
B: Ask me about
these fools
A: Whole in the
bed of loneliness
C: And poison
their self till complete loss
A: But how can
look the others in the eye
When their eyes
are blind by selfishness
B: Uselessly you
ask
C: What about
happiness? In what roads we lost this words?
C: Happiness is
not only a fairytale
B: No one cares
about the essence
C: Ideas are
formed in dead content
A: Mythical irony
till absurd
C: Since the time
the truth was betrayed
B: Ask your
consciousness if it can hear
A: They stole my
dreams from me when they lost in vain
C: Oh, death! We
can’t even wake up from our sleep
A: We were born in
a vice century
C: Oh, how unlucky
we are…
A: What all has to
do with one-another?
C: Maybe our mind
can’t see in darkness
A:…and turn off in
logic
C: Anyway, I am
afraid anytime I speak with pathos, without tears
A: ‘Cause tears
are the spirit’s voice
C: And deaf souls
are locked eternally in oblivion…
©
Irsa Ruçi
(TRANSLATED BY SILVA DACI)
**
Dialog i
pandërgjegjshëm me ndërgjegjen
A: Ç' është lakmia
përtej retorikës së përditshmërisë?
B: Pse më pyet?
A: Pashë njerëz të uritur që më hidhnin vështrime neveritëse
C: Zilia ndodh në mënyrë të pavullnetshme, apo prek ndërgjegjen?
A: Ndoshta sëmur shpirtin
B: Mos më pyet!
A: Në shikime ua shquaj zilinë për gjithçka u mungon
C: Njeriu ka lindur për të vdekur i pangopur
A: Sa i urrej zemrat bosh
B: Eh, mua më pyet?!
A: Si mundet një qenie t'i vjedhë kohës veten...
C: ... veten që vodhi kohë më parë
B: Pyetmëni mua për këta të marrë
A: Që dergjen në shtratin e vetmisë
C: Dhe veten e helmojnë gjer në përhumbje
A: Po si mundet t'i shohin të tjerët në sy
kur sytë e tyre janë verbuar në egoizëm
B: Kot sa pyet
C: Interesi nuk ka sedër, ka veç qëllim
A: Po lumturia? Në ç' udhëkryqe e humbën këtë fjalë?
C: Lumturia është thjesht një përrallë
B: Tashmë nuk pyet kush për esencën
C: Idetë formësohen me përmbajtje të vdekur
A: Ironi mitike gjer në absurd
C: Qysh prej kohës kur u tradhtua e vërteta
B: Pa pyete pak ndërgjegjen nëse të dëgjon...
A: Ma vodhën ëndrrat kur morën kot
C: Oh, mort! As prej gjumi nuk zgjohemi dot!
A: Kemi lindur në këtë shekull të mbrapshtë
C: Ah, sa të pafat...
B: Pyeten sytë nëse shohin nëpër natë...?
A: Ç' lidhje kanë të gjitha bashkë?
C: Ndoshta mendjet në errësirë nuk shquajnë dritë
A: ... dhe fiken në logjikë
C: Gjithsesi, kam frikë sa herë flas me patos,
por pa lot
A: Se lotët janë zëri i shpirtit
C: Dhe shpirtrat memecë kyçen përjetë në harresë!
B: Pse më pyet?
A: Pashë njerëz të uritur që më hidhnin vështrime neveritëse
C: Zilia ndodh në mënyrë të pavullnetshme, apo prek ndërgjegjen?
A: Ndoshta sëmur shpirtin
B: Mos më pyet!
A: Në shikime ua shquaj zilinë për gjithçka u mungon
C: Njeriu ka lindur për të vdekur i pangopur
A: Sa i urrej zemrat bosh
B: Eh, mua më pyet?!
A: Si mundet një qenie t'i vjedhë kohës veten...
C: ... veten që vodhi kohë më parë
B: Pyetmëni mua për këta të marrë
A: Që dergjen në shtratin e vetmisë
C: Dhe veten e helmojnë gjer në përhumbje
A: Po si mundet t'i shohin të tjerët në sy
kur sytë e tyre janë verbuar në egoizëm
B: Kot sa pyet
C: Interesi nuk ka sedër, ka veç qëllim
A: Po lumturia? Në ç' udhëkryqe e humbën këtë fjalë?
C: Lumturia është thjesht një përrallë
B: Tashmë nuk pyet kush për esencën
C: Idetë formësohen me përmbajtje të vdekur
A: Ironi mitike gjer në absurd
C: Qysh prej kohës kur u tradhtua e vërteta
B: Pa pyete pak ndërgjegjen nëse të dëgjon...
A: Ma vodhën ëndrrat kur morën kot
C: Oh, mort! As prej gjumi nuk zgjohemi dot!
A: Kemi lindur në këtë shekull të mbrapshtë
C: Ah, sa të pafat...
B: Pyeten sytë nëse shohin nëpër natë...?
A: Ç' lidhje kanë të gjitha bashkë?
C: Ndoshta mendjet në errësirë nuk shquajnë dritë
A: ... dhe fiken në logjikë
C: Gjithsesi, kam frikë sa herë flas me patos,
por pa lot
A: Se lotët janë zëri i shpirtit
C: Dhe shpirtrat memecë kyçen përjetë në harresë!
© Irsa Ruçi
DRESSED WITH DREAMS
Today I choose to
live like kids, dressed with spring
Hidden in the
sunny bay in a bunch of dreams
Beyond the
peaceful heavenly eyes,
Nature breath in
the spirit
Like the blossom
flowers of May.
Seasons are the
longings for times who migrate
The warm lands of
the hearts
While the freedom
it the first turn to fly:
The future is
napping in paths which don’t return,
The past in
entreaty!
But the children
know only this day, their eternal
Happiness is
splintered in seconds
While words echo
in angels’ melody
That’s why today I
want to be innocent… in dreams!
©
Irsa Ruçi
***
Veshur me
ëndrra...
Sot zgjodha të
jetoj si fëmijët, veshur me pranverë
fshehur në gjirin e dielltë të një tufe ëndrrash
përtej syve t' paqtë qiellor, natyra frymon në shpirt
posi lulet e porsaçelura të majit...
fshehur në gjirin e dielltë të një tufe ëndrrash
përtej syve t' paqtë qiellor, natyra frymon në shpirt
posi lulet e porsaçelura të majit...
Stinët janë malli
për kohët që migrojnë
viseve të ngrohta të zemrës
ndërsa liria është dallëndyshja e parë në fluturim:
e ardhmja dremit udhëve pa kthim, e shkuara në përgjërim!
viseve të ngrohta të zemrës
ndërsa liria është dallëndyshja e parë në fluturim:
e ardhmja dremit udhëve pa kthim, e shkuara në përgjërim!
Por fëmijët njohin
veç të sotmen, përjetësia e tyre mban çastin në zgjim
lumturinë e zgjedhojnë me sekonda
kurse fjalët jehojnë mbi melodi engjëjsh
ndaj dhe unë sot dëshiroj të jetoj pafajshmërisht... me ëndrra!
lumturinë e zgjedhojnë me sekonda
kurse fjalët jehojnë mbi melodi engjëjsh
ndaj dhe unë sot dëshiroj të jetoj pafajshmërisht... me ëndrra!
©
IRSA RUÇI
IRSA
RUÇI is an Albanian Writer, Speechwriter and Lecturer. She was
born in Tirana (Albania), in 1990. Her books of poetry include Trokas mbi ajër
(poems and essays), 2008 and Pështjellim (poetry), 2010. Only for 2016, her
works has appeared, in more than 70 print and online national and international
magazines and anthologies. Among many awards, she has received the first prize
in poetry, in competition "Anthology 2007", as the best poet in
Albania.
No comments :
Post a Comment